อโนสกฺกนา : อิต. ความไม่ท้อถอย
อปจยคามี : ค. ถึงความเสื่อม, ไปสู่ความเสื่อม
อปจยอปจฺจย : (ปุ.) ความสิ้นไป, ความหมดไป, ความฉิบหาย.อปปุพฺโพ, จิจีวาจเย, อ.
อปจย อปจฺจย : (ปุ.) ความสิ้นไป, ความหมด ไป, ความฉิบหาย. อปปุพฺโพ, จิ จี วา จเย, อ.
อปจายน : (นปุ.) การแสดงความเคราพ, การนับถือ, การประพฤติถ่อมตน, การอ่อนน้อม, ความประพฤติถ่อมตน, ฯลฯ.อป+จายุธาตุ ยุ ปัจ.ส. อปจายน.
อปจายนมย : (วิ.) สำเร็จแล้วด้วยความประพฤติถ่อมตน, สำเร็จแล้วด้วยความประพฤติอ่อนน้อมแก่ผู้ใหญ่.
อปจาร : ป. ความเสื่อม, โทษ, การกระทำผิด
อปจิติ : (อิต.) การยำเกรง, ฯลฯ, ความยำเกรง, ฯลฯ.อปปุพฺโพ, จายุปูชายํ, ติ.แปลงอาเป็นอิ ลบที่สุดธาตุ.ส. อปจิติ.
อปจินน : นป. ความพินาศ, ความเสื่อม
อปชิต : นป. ความพ่ายแพ้, ความปราชัย
อปณฺณก : (วิ.) ไม่ผิด (ไม่ให้เกิดความเดือดร้อนใจเมื่อปลายมือ), ถูก, ชอบ, แน่แท้, แท้จริง.วิ.วิรุทฺธโวหาเรนนปณาเมตีติอปณฺณโกนปุพฺโพ, ปณฺวฺยวหารตฺถุตีสุ, ณฺวุ.
อปณฺณกตา : อิต. ความจริง, ความแน่นอน, ความชอบธรรม
อปทตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่มีเท้า
อปฺปกสิเรน : ก. วิ. ด้วยความลำบากเล็กน้อย, ไม่สู้จะลำบาก
อปฺปจฺจย : ๑. ป. ความบูดบึ้ง, ความไม่พอใจ ;
๒. ค. ไม่มีปัจจัย, ไม่มีเหตุ
อปฺปฏิวานิ (ณิ) ตา : อิต. ความไม่มีอุปสรรค, ความไม่มีสิ่งขัดขวาง
อปฺปณิหิตวิโมกฺข : ป. ความพ้นเพราะไม่มีกิเลสเป็นที่ตั้ง, อัปปณิหิตวิโมกข์
อปฺปนา : (อิต.) ความแนบแน่น, วิ.อปฺเปติสมฺปยุตฺตธมฺเมปาเปตฺยารมฺมณนฺติอปฺปนาอปฺปาปุณเน, ยุ, ทฺวิตฺตํ.
อปฺปปญฺจ (อปฺปญฺจ) : ป. อัปปปัญจธรรม, ความไม่เนิ่นช้า
อปฺปโพธติ (อปโพเธติ) : ก. บรรเทา (ความหลับ), ตื่นอยู่, ขจัด
อปฺปมญฺญา : อิต. ความไม่มีขอบเขต, ความไม่มีกำหนด
อปฺปมาท : (ปุ.) ความไม่เลินเล่อ, ความไม่มืดมน, ความไม่มึนเมา, ความเอาใจใส่, ความระวัง, ความไม่ประมาท.ส. อปฺรมาท.
อปฺปมุฏฺฐตฺต : นป. ความเป็นผู้ไม่หลงลืม, ความเป็นผู้ไม่ปล่อยสติ
อปฺปวตฺตา : อิต. ความไม่เป็นไป, ความไม่มีต่อไป
อปฺปสมารมฺภ : ค. มีความทุกข์, มีความลำบาก
อปฺปสฺสาท : ค. มีความเพลิดเพลินน้อย, มีความยินดีนิดหน่อย
อปฺปสาท : ป. ความไม่เลื่อมใส
อปฺปาฏิหาริย : ค. ไม่มีปาฏิหาริย์, ไม่มีความอัศจรรย์
อปฺปาตงฺก : ค. มีความลำบากน้อย, ซึ่งเดือดร้อนนิดหน่อย
อปฺปิกา : อิต. ความมีประมาณน้อย
อปฺปิจฺฉตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีความปรารถนาน้อย.
อปฺปิจฺฉตาทิคุณยุตฺต : (วิ.) ผู้ประกอบแล้วด้วยคุณมีความเป็นแห่งบุคคลผู้มีความปรารถนาน้อยเป็นต้น.เป็นฉ.ตุล.ตา ปัจ.ภาวตัท.ฉ.ตุล.วิเสสนบุพ.กัม.และต.ตัปเป็นสมาสใหญ่.
อปฺปิจฺฉา : (อิต.) ความปรารถนาน้อย.
อปฺโปสฺสุกฺก : ค. มีความขวนขวายน้อย, ซึ่งไม่พยายาม
อปฺโปสฺสุกตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่ขวนขวาย, ความเป็นผู้ไม่พยายาม
อปพฺยาม : ป. ความไม่เคารพยำเกรง, ความไม่เอื้อเฟื้อ
อปมาน : (นปุ.) การดูหมิ่น, การดูถูก (หมดความนับถือ ขาดความนับถือ).ส.อปมาน.
อปรทฺธ : ค. มีความผิด, มีโทษ
อปรนฺตานุทิฏฺฐิ : ค. ผู้มีความเห็นคล้อยตามเรื่องในส่วนอนาคต
อปราชย : (วิ.) ไม่มีความพ่ายแพ้, ไม่พ่ายแพ้, ชนะ.ส. อปราชย.
อปราธ : (ปุ.) การละเมิด, ความละเมิด, อาชญากรรม.อปปุพฺโพ, รธฺหึสายํ, โณ. อภิฯตั้งราธฺสิทฺธิยํ, อ.วิ.อปคโตราโธเยนโสอปราโธ.ส. อปราธ.
อปราธิก, อปราธี : ค. มีโทษ, มีความผิด, มีพิรุธ, มีมลทิน
อปริโยคาหนา : (อิต.) ความสงสัย, ความคลางแคลง, ความไม่แน่ใจ.
อปริหานิยธมฺม : (ปุ.) ธรรมไม่เป็นที่ตั้งแห่งความเสื่อม.
อปโลกน : (นปุ.) การแจ้งความ, การบอกกล่าว, การบอกให้ทราบ, การประกาศ, การเลือก, การอนุญาต, การอำลา, อปปุพฺโพ, โลกฺภาสยํ, ยุ.
อปวฺยาม : ป. ความไม่เคารพยำเกรง, ความไม่เอื้อเฟื้อ
อปากฏตา : อิต. ความไม่มีชื่อเสียง
อปานกตฺต : นป. ความเป็นอยู่โดยปราศจากน้ำดื่ม
อปาปก : ค. ไม่มีความผิด, ไม่เป็นบาป
อปายภูมิ : (อิต.) ภูมิที่ปราศจากความเจริญ, อบายภูมิคือนรกเปรตอสุรกาย และสัตว์ดิรัจฉาน.วิ.อปาโยเอว ภูมิ อปายภูมิ