อปฺปสาท : ป. ความไม่เลื่อมใส
อปฺปาฏิหาริย : ค. ไม่มีปาฏิหาริย์, ไม่มีความอัศจรรย์
อปฺปาตงฺก : ค. มีความลำบากน้อย, ซึ่งเดือดร้อนนิดหน่อย
อปฺปิกา : อิต. ความมีประมาณน้อย
อปฺปิจฺฉตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีความปรารถนาน้อย.
อปฺปิจฺฉตาทิคุณยุตฺต : (วิ.) ผู้ประกอบแล้วด้วยคุณมีความเป็นแห่งบุคคลผู้มีความปรารถนาน้อยเป็นต้น.เป็นฉ.ตุล.ตา ปัจ.ภาวตัท.ฉ.ตุล.วิเสสนบุพ.กัม.และต.ตัปเป็นสมาสใหญ่.
อปฺปิจฺฉา : (อิต.) ความปรารถนาน้อย.
อปฺโปสฺสุกฺก : ค. มีความขวนขวายน้อย, ซึ่งไม่พยายาม
อปฺโปสฺสุกตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่ขวนขวาย, ความเป็นผู้ไม่พยายาม
อปพฺยาม : ป. ความไม่เคารพยำเกรง, ความไม่เอื้อเฟื้อ
อปมาน : (นปุ.) การดูหมิ่น, การดูถูก (หมดความนับถือ ขาดความนับถือ).ส.อปมาน.
อปรทฺธ : ค. มีความผิด, มีโทษ
อปรนฺตานุทิฏฺฐิ : ค. ผู้มีความเห็นคล้อยตามเรื่องในส่วนอนาคต
อปราชย : (วิ.) ไม่มีความพ่ายแพ้, ไม่พ่ายแพ้, ชนะ.ส. อปราชย.
อปราธ : (ปุ.) การละเมิด, ความละเมิด, อาชญากรรม.อปปุพฺโพ, รธฺหึสายํ, โณ. อภิฯตั้งราธฺสิทฺธิยํ, อ.วิ.อปคโตราโธเยนโสอปราโธ.ส. อปราธ.
อปราธิก, อปราธี : ค. มีโทษ, มีความผิด, มีพิรุธ, มีมลทิน
อปริโยคาหนา : (อิต.) ความสงสัย, ความคลางแคลง, ความไม่แน่ใจ.
อปริหานิยธมฺม : (ปุ.) ธรรมไม่เป็นที่ตั้งแห่งความเสื่อม.
อปโลกน : (นปุ.) การแจ้งความ, การบอกกล่าว, การบอกให้ทราบ, การประกาศ, การเลือก, การอนุญาต, การอำลา, อปปุพฺโพ, โลกฺภาสยํ, ยุ.
อปวฺยาม : ป. ความไม่เคารพยำเกรง, ความไม่เอื้อเฟื้อ
อปวิณาติ : ก. ดูแล, เฝ้าดู, เอาใจใส่
อปากฏตา : อิต. ความไม่มีชื่อเสียง
อปานกตฺต : นป. ความเป็นอยู่โดยปราศจากน้ำดื่ม
อปาปก : ค. ไม่มีความผิด, ไม่เป็นบาป
อปายภูมิ : (อิต.) ภูมิที่ปราศจากความเจริญ, อบายภูมิคือนรกเปรตอสุรกาย และสัตว์ดิรัจฉาน.วิ.อปาโยเอว ภูมิ อปายภูมิ
อปายมุข : (นปุ.) เหตุเครื่องความเสื่อม, เหตุแห่งความฉิบหาย, ทางแห่งความเสื่อม, ทางแห่งความฉิบหาย.
อปายสมุทฺท : ป. มหาสมุทรแห่งความทุกข์
อปายสหาย : (ปุ.) เพื่อนชักชวนในความฉิบหาย, เพื่อนชักชวนในทางแห่งความฉิบหาย.
อปิย : (นปุ.) ความไม่รัก, ความชัง.
อปิลาปนตา : (อิต.) ความไม่เลื่อนลอย.
อปิสุณาวาจ : (วิ.) มิใช่ผู้มีวาจาอันบดเสียซึ่งความรัก, ผู้มีวาจามิใช่วาจาอันบดเสียซึ่งความรัก.
อปิสุณาวาจา : (อิต.) วาจามิใช่วาจาอักบดเสียซึ่งความรัก, วาจาไม่ส่อเสียด.
อปุจฺจณฺฑตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่มีสภาพเหมือนไข่เน่า คือมีสุขภาพปกติ
อเปกฺขน : นป. อเปกฺขา, อิต. ความหวัง, ความปรารถนา, ความมุ่งหมาย
อเปขาอเปกฺขา : (อิต.) การมองหา, ความเพ่ง, ความเพ่งเอา, ความเพ่งเล็ง, ความโลภ.
อเปขา อเปกฺขา : (อิต.) การมองหา, ความเพ่ง, ความเพ่งเอา, ความเพ่งเล็ง, ความโลภ.
อเปตตฺต : นป. ความเป็นผู้ปราศ, ความเป็นผู้ไม่อยู่
อเปตฺเตยฺยตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่เคารพยำเกรงบิดา, ความเป็นผู้ไม่เกื้อกูลแก่บิดา
อโปห : (ปุ.) การสละ, การละทิ้ง.อปปุพฺโพ, อูหฺวิตกฺเก, โณ.ส.อโปหการสิ้นความสงสัย.
อผาสุก : (นปุ.) ทุกข์มิใช่ความสำราญ, ความทุกข์มิใช่ความสำราญ, ความไม่สำราญ.
อพฺพตน : ป., ค. ความเป็นผู้ไม่มีวัตร, การทำลายกฎศีลธรรม, ผิดศีล
อพฺภตฺถ : นป. อพฺภตฺถตา, อิต. ความฉิบหาย, ความตั้งอยู่ไม่ได้
อพฺภนุโมทนา : อิต. การอนุโมทนายิ่ง, ความยินดียิ่งเมื่อได้บำเพ็ญกุศุลแล้ว
อพฺภาจิกฺขน : (นปุ.) การกล่าวตู่, ฯลฯ, คำกล่าวตู่, ฯลฯ.อภิอาบทหน้าจิกฺขฺธาตุในความกล่าวยุปัจ.
อพฺภาน : (นปุ.) การเรียกเข้า, การชักกลับมา, การรับรอง, ความรับรอง, อัพภาน.การสวดเมื่อภิกษุต้องอาบัติสังฆาทิเสสซึ่งได้ประพฤติมานัสครบ๖ราตรีหรือประพฤติมานัสและอยู่ปริวาสแล้วเพื่อให้กลับเป็นผู้บริสุทธิ์เรียกว่าสวดอัพภาน.
อพฺภุ : ป. ความไม่มีประโยชน์, เกียจคร้าน
อพฺภุต : ๑. นป. ความแปลกใจ, ความอัศจรรย์; ของพนัน ;
๒. ค. น่าแปลกใจ, น่าอัศจรรย์
อพฺภูต : ป. ๑. ความอัศจรรย์ ;
๒. ของตั้งพนัน, เงินเดิมพัน
อพฺเภติ : ก. อัพภาน, เรียกกลับมา, เรียกภิกษุผู้ต้องอาบัติอยู่ปริวาสแล้วให้กลับเข้ามาเป็นผู้มีความบริสุทธิ์
อพฺยยีภาว : (ปุ.) ความเป็นของคงที่, ฯลฯ, อัพยยีภาวะชื่อของสมาสอย่างหนึ่ง.