ลชฺชา : อิต. ความละอาย; ความเกลียด
ลชฺชี : ค. มีความละอาย, มีความเกลียด
ลทฺธภาว : ป. ความสำเร็จ, การบรรลุ
ลทฺธิ : อิต. ลัทธิ, ความเห็น
ลทฺธิก : ค. ซึ่งมีความเห็น, มีลัทธิ
ลลิต : นป. ความดี, ความงาม, ความมีเสน่ห์
ลาลสา : ป., อิต. ความปรารถนา
ลียน : นป. ความหดตัว, ความเหี่ยวแห้ง
ลีลา : อิต. การเยื้องกราย, กิริยา, มรรยาท, วิลาส, ความสวยงาม
ลุพฺภน : นป. ความโลภ, ความอยาก
ลูขปฺปมาณิก : ค. ผู้ถือเอาความเศร้าหมองเป็นประมาณ
เลณ : นป. ถ้ำที่เป็นเอง, ถ้ำธรรมชาติ; ความปลอดภัย, ที่กำบัง
โลกนิโรธ : ป. ความสิ้นสุดแห่งโลกความฉิบหายแห่งโลก
โลกานุกมฺปา : อิต. ความเอ็นดูต่อสัตว์โลก
โลกายตฺติก : ค. ผู้นับถือนิกายโลกายัต, ผู้มีความเห็นว่าขาดสูญ
โลภ : ป. โลภ, ความอยาก, ความดิ้นรน
โลลตา : อิต. ความโลภ, ความอยาก
โลลุปฺป : นป. ความโลภ, ความอยาก
วงฺกตา : อิต. ความงอ, ความคด
วจีทุจฺจริต : นป. ความประพฤติชั่วทางวาจา
วจีวิญฺญตฺติ : อิต. วจีวิญญัติ, การกำหนดหมายให้รู้โดยทางคำพูด
วชฺช : ๑. นป. โทษ, ความผิด; เครื่องดนตรี; สิ่งที่ควรเว้น;
๒. ค. อันเขาพึงกล่าว, ควรพูดติ
วฑฺฒน : นป. ความเจริญ
วณฺณท : ค. ผู้ให้ความงาม, ผู้ให้ผิวพรรณ
วตฺตน : นป. ความเป็นไป
วตฺถุวิชฺชา : อิต. ความรู้เกี่ยวกับพื้นที่
วนถ : ป. ตัณหา, ความอยาก
วย : ป., นป. วัย, ความเสื่อม
วฺยตฺตย : นป. ความแปรปรวน, ความตรงกันข้าม
วฺยตฺตา : อิต. ความฉลาด
วฺยสน : นป. ความฉิบหาย
วฺยากุล : นป. ความวุ่นวาย
วฺยาธิ : อิต. ความเจ็บปวด, พยาธิ
วฺยาปาท : ป. ความเจ็บใจ, ความพยาบาท, ความคิดร้าย
วฺยาปาเทติ : ก. ให้ถึงความพินาศ
วฺยาปาร : ป. ความขวนขวาย, การอาชีพ
วฺยายาม : ป .ความพยายาม
วฺยาส : ป. ความซึบซาบ
วสีภาว : ป. ความเป็นผู้มีอำนาจ
วาณิชฺช : นป. ความเป็นพ่อค้า, การค้าขาย
วาท : ป. การกล่าว, คำพูด, ความเห็น
วายาม : ป. ความพยายาม
วิกฺกนฺต : นป. ความกล้าหาญ
วิกฺโขภน : นป. การรบกวน, การก่อความยุ่งยาก, การกำเริบ
วิจิกิจฺฉา : อิต. ความสงสัย
วิชฺชา : อิต. ความรู้
วิชย : นป. ความชนะ
วิชานน : นป. ความรู้, ความเข้าใจ
วิญฺญาณ : นป. ความรู้แจ้ง, ความรู้สึกตัว
วิตฺต : นป. ความปลื้มใจ, สมบัติ