ปฏิพนฺธุ : ป. ความเกี่ยวข้อง, ความพัวพัน; พวกพ้อง, ญาติ
ปฏิโพธ : ป. การปลุก, การตื่น (จากหลับ)
ปฏิภู : ป. ผู้ค้ำประกัน, เครื่องประกัน
ปฏิมคฺค : ป. ทางสวนกัน, ทางขวางหน้า
ปฏิมนฺตก : ป. ผู้พูดโต้ตอบ, คู่สนทนา; ผู้มีปัญญาเครื่องคิดอ่าน, ผู้รู้จักคิด
ปฏิมลฺล : ป. นักมวยปล้ำซึ่งเป็นคู่ต่อสู้
ปฏิโมกฺข : ป. การชะแผล; การผูกมัด, เครื่องผูกมัด, ข้อผูกมัด
ปฏิโยธ : ป. นักรบฝ่ายศัตรู, ทหารฝ่ายตรงข้าม, การต่อสู้ของฝ่ายตรงข้าม
ปฏิรว : ป. การร้องตะโกน, เสียงคำราม, เสียงร้องตอบ
ปฏิราช : ป. พระราชาฝ่ายตรงข้าม, ราชาผู้เป็นศัตรู
ปฏิรูปเทสวาส : ป. การอยู่ในประเทศอันสมควร, การอยู่ในถิ่นที่เจริญ
ปฏิลาภ : ป. การได้เฉพาะ, การบรรลุ, การกลับได้, การได้คืน
ปฏิโลมปกฺข : ป. ฝ่ายที่ตรงกันข้าม, ฝ่ายค้าน, ส่วนตรงข้าม
ปฏิวตฺตุ : ป. ผู้กล่าวตอบ, ผู้ตอบโต้, ผู้กล่าวค้าน, ผู้พูดขัดคอ
ปฏิวาท : ป. คำกล่าวตอบ, คำพูดย้อน, การสวนคำ, คำต่อว่าโต้กลับ
ปฏิวิโรธ : ป. ความมุ่งร้าย, ความขัดเคือง, ความผิดใจกัน, ความขัดแย้งกัน
ปฏิวิสฺสก : ป., ค. คนคุ้นเคย, เพื่อนบ้าน; ผู้เป็นเพื่อนบ้าน
ปฏิวิเสส : ป. อาการอันพิเศษยิ่งขึ้น, อาการที่แยกแยะให้เห็นเฉพาะแต่ละอย่างๆ (เกี่ยวกับการวินิจฉัยปัญหา)
ปฏิวึส, - สก : ป. ส่วน, ส่วนแบ่ง
ปฏิเวธ : ป. การแทงตลอด, การเข้าใจตลอด, การรู้แจ่มแจ้ง, การบรรลุธรรม
ปฏิสตฺต : ป. ศัตรู, (คู่แค้น)
ปฏิสนฺธาตุ : ป. เชื่อมสัมพันธ์, ผู้สมาน, ผู้ไกล่เกลี่ย
ปฏิสฺสว : ป. การรับคำ, คำมั่น, สัญญา, การยอมฟังคำ, การเชื่อฟัง
ปฏิสหาร : ป. ดู ปฏิสํหรณ
ปฏิสูร : ป. ศัตรูผู้กล้า, ปรปักษ์
ปฏิเสธ : ป. การปฏิเสธ, การห้าม, การกีดกัน
ปฏิเสนิกตฺตุ : ป. ผู้กระทำความเป็นข้าศึก, ผู้ตั้งต้นเป็นศัตรู, ผู้สร้างศัตรู
ปฏิเสวิตุ : ป. ผู้เสพเฉพาะ, ผู้ประพฤติ, ผู้ใช้
ปฏิหาร : ป. ประตู, คนเฝ้าประตู, การนำกลับ, การกีดกั้น
ปโฏล : ป. กระดอม, ขี้กา (ไม้เถา), บวบงู
ปฐวีกมฺป : ป. ความสั่นสะเทือนแห่งแผ่นดิน, แผ่นดินไหว
ปฐวีรส : ป. รสแห่งดิน, รสเกิดจากดิน, รสดิน
ปณ : ป. ของตั้งพนัน, เงินเดิมพัน; เงิน, ทรัพย์สมบัติ, ค่าจ้าง, บำเหน็จ, การค้าขาย
ปณก : ป. สาหร่ายชนิดหนึ่ง
ปณข : ป. ปลายนิ้ว
ปณคณฺฐิ : ป. ร้านค้า
ปณฺฑก : ป. บัณเฑาะก์, กะเทย
ปณฺฑว : ป. ชื่อภูเขาเทือกหนึ่ง
ปณฺฑิตก : ป. คนที่เข้าใจว่าตนเป็นบัณฑิต, คนเห่อความรู้, คนอวดฉลาด
ปณฺฑุปลาส : ป. ใบไม้เหลือง, ใบไม้เหี่ยว; คนเตรียมออกบวช
ปณฺฑุโรค, - ฑุกโรค : ป. โรคผอมเหลือง, โรคดีซ่าน
ปณฺฑุโรคี : ป. คนเป็นโรคผอมเหลืองหรือโรคดีซ่าน
ปณฺฑุสีห : ป. ราชสีห์เหลือง
ปณฺณธาร : ป. เครื่องรองทำด้วยใบไม้
ปณฺณปุฏ : ป., นป. ห่อใบไม้, ห่อของที่ทำด้วยใบไม้, กระเช้าทำด้วยใบไม้
ปณฺณสนฺถาร : ป., ค. เครื่องลาดทำด้วยใบไม้; ซึ่งลาดด้วยใบไม้