ปริยาย : ป. ระเบียบ, อันดับ, เหตุ, หนทาง, คุณภาพ, วิธีการพูดอ้อมค้อม, ไวพจน์, บรรยาย
ปริโยค : ป. ชามแกง
ปริวาร : ป. ผู้แวดล้อม, คนติดตาม, ของสมทบ
ปริวิตกฺก : ป. ความตรึก, ความคิดกังวล, ความคิดคำนึง
ปริสร : ป., นป. บ้านใกล้เรือนเคียง, ดินแดนติดต่อกัน
ปริสฺสม : ป. ความดิ้นรน, ความเหน็ดเหนื่อย
ปริสฺสย : ป. อันตราย, ความลำบาก
ปริหาร : ป. การบริหาร, การคุ้มครอง, การป้องกัน, การดูแล
ปริหารปถ : ป. ถนนวงเวียน, ถนนวงกลม
ปริหาส : ป. การรื่นเริง, การหัวเราะ, การเย้ยหยัน
ปรูปกฺกม : ป. การรุกรานของข้าศึก
ปลณฺฑ : ป. ช่างก่อสร้าง, ช่างอิฐปูน
ปลณฺฑุ, ปลณฺฑุก : ป. หอมแดง
ปลฺลงฺก : ป. บัลลังก์, แท่นนั่งขัดสมาธิ
ปลฺลว : ป. ใบไม้อ่อน, ข้อ, ปล้อง, หน่อ, ชื่อเมือง
ปลฺลาส : ป. ความผิดปกติ, ความเปลี่ยนแปลงไปในทางเสีย, การโกง
ปลฺโลม : ป., นป. ความปลอดภัย, ความมั่นคง
ปฺลว : ป. แพ, ทุ่น
ปฺลวงฺคม : ป. ลิง, วานร
ปลาลปุญฺช : ป. กองฟาง
ปลาส : ป. ใบไม้; ความขึ้งเคียด, ความปองร้าย, การตีเสมอ
ปว : ป. การฝัด (แกลบเป็นต้น), การทำให้บริสุทธิ์สะอาด, การชำระ
ปวตฺตยิตุ : ป. ผู้หมุน, ผู้ให้เป็นไป, ผู้ประคองไว้
ปวตฺเตตุ : ป. ผู้ทำให้เป็นไป, ผู้สืบต่อ, ผู้รักษา, ผู้ประคองไว้
ปวาล : ป. ผ้าขนสัตว์
ปวาส : ป. การท่องเที่ยวไปต่างประเทศ, การอยู่นอกถิ่นของตน
ปวิเวก : ป., ปวิเวกตา อิต. ความสงบสงัด, การแยกออกจากหมู่อยู่แต่ผู้เดียว
ปเวส : ป. การเข้าไป
ปเวเสตุ : ป. ผู้ให้เข้าไป, ผู้อนุญาตให้เข้าไป
ปสตมิค : ป. ฟาน, อีเก้ง
ปสร : ป., ปสรณ นป. ความซ่านไป (ในอารมณ์ต่างๆ ), การแผ่ออก, การเหยียดออก
ปสว : ป. การไหลออก, การพุ่งออก, ดอกไม้, การเกิด, ผลิตผล, การรับผล
ปสฺส : ป., นป. ข้าง, สีข้าง, ปีก, เนินผา
ปสฺสย : ป. ที่อยู่อาศัย, อาศรม, ที่พึ่งพิง, ที่พักพิง
ปสฺสาว : ป. เยี่ยว, ปัสสาวะ, ของเหลวๆ ซึ่งอยู่ในไตและถูกขับออกมาจากร่างกาย
ปสฺสาส : ป. การหายใจออก
ปสาท : ป., นป. ความผ่องใส, ความเบิกบาน, ความบริสุทธิ์, ความยินดี, ความพอใจ, จิตที่มีความสุขผ่องแผ้ว, ศรัทธา, ความสงบระงับ; ประสาท เช่น “ประสาทตา” เป็นต้น
ปสุปติ : ป. ปุศุบดี; เจ้าแห่งสัตว์เลี้ยง; พระอิศวร
ปสุ, ปสุก : ป. สัตว์เลี้ยงไว้ใช้งานหรือเป็นอาหาร
ปหาราท : ป. ชื่ออสูรตนหนึ่ง
ปหาส : ป. การหัวเราะ, การร่าเริง, การยินดีเพลิดเพลิน
ปฬิฆ : ป. ลิ่ม, ดาล, อุปสรรค
ปฬิโพธ : ป. ความกังวล; อุปสรรค, สิ่งขัดขวาง
ปาก : ป. การหุงต้ม; การทำให้สุก; ผลของกรรมอันสุกงอมเต็มที่
ปากสสน : ป. พระอินทร์
ปากหส : ป. หงส์ขาว
ปาขณฺฑ : ป. คนมิจฉาทิฏฐิ, คนมีความเห็นผิด