อคฺคิ อคฺคินิ : (ปุ.) ไฟ, เปลวไฟ, อคนิ, อัคนิ, อัคนี. อคฺค กุฏิลคติยํ, อิ. อคฺคิ เติมนิ เป็น อคฺคินิ คงจะเลียนสันสกฤต, กัจฯ๙๕ และรูปฯ ๑๔๕ ว่า อคฺคิ ลง สิ วิภัติแปลง อิ ที่ คิ เป็น อินิ ลบ. สิ. เป็น อกินีก็มี. ส. อคฺนิ, อทฺมนิ.
อคติ : (อิต.) ธรรมชาติมิใช่เป็นที่ไปแห่งพระอริยเจ้า, ธรรมชาติมิใช่เครื่องไปแห่งพระอริยเจ้า, ภูมิมิใช่เป็นที่ไปแห่งพระอริยเจ้า, ภูมิมิใช่เป็นที่ไปแห่งท่านผู้รู้, กิริยาที่ไม่ควรถึง, กิริยาที่ไม่ควรประพฤติ, คติไม่ควร.นปุพฺโพ, คมฺ คติยํ, ติ, มฺโลโป.ความลำเอียง. อคฺ กุฏิลคติยั, ติ. ส. อคติ.
อคลู : (ปุ.) กฤษณา, กฤษณาสามัญ, ไม้กฤษณา. ลหุนามกตฺตาอครุ. แปลง ร เป็น ล, ฬ. ศัพท์หลังทีฆะ.
อนาปุจฺฉา : (อิต.) การไม่มอบหมายอุ.เสนา สนํอนาปุจฺฉาปกฺกมนฺติภิกษุท. ไม่มอบหมายเสนาสนะหลีกไป.การไม่บอกลาอุ.อนาปุจฺฉาวิกาเลคามํปริเสยฺยนฺติ.ภิกษุ ท. ไม่บอกลาเข้าไปบ้านในเวลาวิกาล
อนามนฺต : ค. ไม่ได้บอกลา
อนุพนธฺ : (วิ.) ไม่กลับตามปกติ, ไล่, ไล่ตาม, ติดตาม, ติดต่อเกี่ยวเนื่อง.ส.อนุพนฺธ.
อนุลาป : (วิ.) กล่าวมาก, พูดมาก, พูดพล่าม, พูดพล่ำ, พูดซ้ำซาก.วิ.อนุปุนปฺปุนํลาโป อนุลาโป.อนุปุพฺโพ, ลปฺ วจเน, โณ.ส. อนุลาป.
อปฺโผฏา : (อิต.) มะลิวัลย์, มะลิลา, มะลิเครือ, มะลิเถา.วิ.อาภุโสผุฏตีติอปฺโผฏา.อาปุพฺโพ, ผุฏฺวิกสเน, อ, รสฺโส.
อปโลเกติ : ก. มองดู; บอกลา, อนุญาต, ประกาศให้ทราบ
อภิลาส : (ปุ.) อภิลาสะชื่อของตัณหา, ตัณหา, ความโลภยิ่ง, ความปรารถนา, ความยินดี, ความเพลิดเพลิน.อภิปุพฺโพ, ลสฺกนฺติยํ, โณ.ส.อภิลาษ.อภิลาส.
อมิลาต : (ปุ.) บัว, สลัดได, ว่านหางจระเข้, ว่านหางช้าง, บานไม่รู้โรย.วิ. นปุปฺผมาสุมิลาตมสฺสภวตีติอมิลาโต.
อลกา : (อิต.) อลกาชื่อเมืองกุเวร, เมืองกุเวร.วิ. อลํกโรตีติ อลกา.อลปุพฺโพ, กรฺกรเณ, กฺวิ.เป็นอาลกา บ้าง.ส. อลกา.
อลตฺตก : (ปุ.) ครั่ง, สีครั่ง.วิ.อาภุโสรตฺตํกโรตีติอลตฺตโก.อา รตฺตบทหน้ากรฺธาตุกฺวิปัจ.รัสสะอาเป็นอแปลงรเป็นลลบที่สุดธาตุ.
อลป : (วิ.) น้อย.อปฺปศัพท์แปลงปฺเป็นล.
อลาต : (นปุ.) ฟืน, ลูกไฟ, ถ่านไฟ, ดุ้นไฟ.วิ.หานิเมวลาตินฐิติวิเสสญฺจาติอลาตํ.นปุพฺโพ, ลาอาทาเน, โต.อลตีติวาอลาตํ.อลฺพนฺธเน, อ, โต.ส.อลาต.
อาปุจฺฉติ : ก. ถามโดยเอื้อเฟื้อ, ถามหา; บอกลา, ขอนุญาต
อาปุจฺฉา : (อิต.) การอำลา, การบอกลา, การถามโดยเอื้อเฟื้อ, อาทร+ปุจฺฉฺ+อ ปัจ. ส.อาปฤจฺฉา.
อาปุจฺฉา, - ฉิย : กิต. ถามโดยเอื้อเฟื้อแล้ว, บอกลาแล้ว, อนุญาตแล้ว
อาปุจฺฉิตพฺพ : กิต. อันเขาพึงถามโดยเอื้อเฟื้อ, อันเขาพึงบอกลา
อาลาป : (ปุ.) การกล่าวในเบื้องต้นในกาลที่ ไปและกาลเป็นที่มา. วิ. อาทิมฺหิ คมนกาล- อาคมนกาเล ลาโป อาลาโป. การทักก่อน ให้น่ารักเมื่อไปและมา, การทักก่อน, การพูดก่อน, การทักทาย. วิ. อาทิมฺหิ ลาโป อาลาโป. อาทิโก วา อาลาโป อาลาโป. อาปุพฺโพ, ลปฺ วจเน, โณ. ส. อาลป.
อาฬกา อาฬกมนฺทา : (อิต.) ดู อาลกา อาลกมนฺทา.
อิลฺลล : (ปุ.) นก. อิลฺ กมฺปนคตีสุ, โล. แปลง ลฺ เป็น ลฺล.
เอลาฬุก เอฬาลุก : (ปุ.) ฟักเหลือง (คือฟัก ทองนั่นเอง), ฟักทอง, แตงกวา, แตงโม. วิ. อิรํ วารึ ลาติ ตพฺพาหุลฺยโตติ เอฬาลุกํ.