อนยพฺยสน : (นปุ.) ความฉิบหายไม่ใช่ความเจริญและทุกข์อันส่ายเสียซึ่งสุขให้พินาศ, ความไม่เจริญและความทุกข์อันยังสุขให้พินาศ. วิ. อนโย จ พฺยสนํ จาติ อนยพฺสนํ.
อนสน : นป. การอดอาหาร, การไม่ได้กินอาหาร
อนิกสฺสน : (นปุ.) ที่ไม่เห็นด้วยจักษุ, อนิทัสสนะ ชื่อของพระนิพพาน, พระนิพพาน.
อนิทสฺสน : ๑. นป. การไม่อธิบาย, การไม่ชี้แจง ;
๒. ค. เห็นไม่ได้, ไม่มีตัวอย่าง
อนิเวสน : (วิ.) ผู้ไม่มีเรือนเป็นที่ตั้ง, ผู้ไม่ติดที่อยู่.
อนึกทสฺสน : (นปุ.) การตรวจกองทัพ, การตรวจพล.
อนุวาสน : นป. ๑. น้ำหอม ;
๒. การอบให้หอม
อปทิสน : นป. การชี้แจง
อพฺยสน : (วิ.) มิได้ทำกรรมอันเป็นแดนแห่งความฉิบหาย.
อภาสน : (นปุ.) การไม่พูด, ความนิ่ง.
อภิทสฺสน : นป. การเห็น, การแสดง
อภิภาสน : นป. การตรัสรู้, ความแจ่มแจ้งในใจ, ความดีใจ
อมริสน : (วิ.) ไม่อดทน, ขึ้งเคียด, มักโกรธ.นปุพฺโพ, มริสุสหเน, ยุ.
อลสน : (นปุ.) ความเกียจคร้าน.วิ.นลสนํอลสนํ.
อวฺยสน : นป. ความไม่เสื่อมสูญ, ความไม่ฉิบหาย
อวสฺสน : นป. ไม่ใช่เสียงร้อง, (ของแกะ)
อวสุสฺสน : นป. ความเหี่ยวแห้ง, ร่วงโรย
อวิทฺธสน : (วิ.) ไม่กระจัดกระจาย, ไม่ขจัดขจายไม่สลาย, มีอยู่, คงที่.
อวินาสน : ค . ไม่พินาศ, ไม่ฉิบหาย
อวิภูสน : นป., ค. ไม่ตกแต่ง, ไม่ประดับประดา
อวิเสสน : ก. วิ. โดยไม่แปลก, โดยไม่แตกต่างกัน
อามสน : นป. การแตะต้อง, การลูบคลำ, การถู
อาเวสน : (นปุ.) อาเวสนะ ที่ทำการของศิลปิน, ศาลาทำการของพวกศิลปฺ ทรวดทรง, เรือน. ยุ ปัจ.
อาสสน : นป. ความหวัง, ความประสงค์
อาสึสน : (นปุ.) ความจำนง, ความหวัง, ความปรารถนา. อาปุพฺโพ, สิสฺ ปตฺถนายํ อาสิสิ ปตฺถนายํ วา, โต. ยุ.
อีสทฺทสฺสน : นป. การยิ้ม
อุกฺกาสน : (นปุ.) การไอ, อาการไอ.
อุคฺโฆสน : (นปุ.) ความกึกก้อง, ความเกรียวกราว, ความเล่าลือ, เสียงเล่าลือ. อุปุพฺโพ, ฆุสฺ สทฺเท, อ, ยุ, ส. อุทฺโฆษ.
อุตฺตสน : ๑. นป. การหวาดกลัว, การสะดุ้ง;
๒. ค. หวาดกลัว, สะดุ้ง
อุตฺตาสน : (นปุ.) แปลเหมือนอุตฺรสติ. อุปุพฺโพ, ตสฺ อุพฺเพเค, ยุ. ซ้อน ตฺ ทีฆะต้นธาตุ.
อุทฺทิสฺสน : นป. การอุทิศ, การเจาะจง, การมุ่งหมายให้
อุทยพฺพยานุปสฺสนญาณ อุทยพฺพยานุปสฺสนาญาณ : (นปุ.) ญาณพิจารณาเห็นทั้งความเกิดทั้งตามดับ, ปรีชาคำนึงเห็นทั้งความเกิดทั้ง ความดับ, ปรีชาคำนึงเห็นความเกิดและ ความดับ, ปัญญาพิจารณาเห็นความเกิด และความดับ.
อุปทิสน : นป. ชี้แจง, แสดง, แนะนำ
อุปปิสน : นป. การบด, การทำให้ละเอียด
อุปวาสน : นป. น้ำอบ, ของหอม
อุปสุสฺสน : นป. การแห้ง, การเหือดแห้ง
อุปาสน : (นปุ.) การยิง, การฝึกยิง. อุปปุพฺโพ, อสุ เขปเน, ยุ.
เอสน : (นปุ.) การแสวงหา, การค้นหา, ความแสวงหา, ฯลฯ. เอส มคฺคเน, อ, ยุ.
โอทาตวสน : (วิ.) ผู้นุ่งผ้าขาว.
โอภาสน : นป. การส่องแสง, การปราศรัย
ปติกฏฺฐ : (นปุ.) สน ต้นไม้ชนิดหนึ่ง มีหลายชนิด, มะสัง. วิ. ปูติ เยว กฏฐ ปูติกฏฐ.
กฏจฺฉุภิกฺขามตฺตทาน : (นปุ.) การให้ซึ่งวัตถุ มีภิกษาทัพพีหนึ่งเป็นประมาณ. เป็น ทุ ตัป. มี วิเสสนบุพ. กับ., ฉ. ตุล. และ วิเสสนปุพ. กัม. เป็นท้อง. คำว่าหนึ่งเป็น คำเหน็บเข้ามา ไม่ใช่เอก ศัพท์.
กมฺป กมฺปน : (วิ.) อันยัง...ให้ไหว, ไหว, หวั่น, สั่น, รัว. กมฺปฺ กมฺปเน, อ, ยุ.
กรุณาเวคสมุสฺสาหิตมานาส : (วิ.) ผู้มีฉันทะ มีในใจอันกำลังแห่งกรุณาอันให้อุตสาหะ พร้อมแล้ว. เป็น วิเสสนบุพ. กัม. มี ณ ปัจ. ราคาทิตัท. ส ปัจ. ตทัสสัตถิตัท. ฉ. ตัป. และ ต. ตัป. เป็นภายใน.
กุลทูสกกมฺม : (นปุ.) การกระทำของภิกษุผู้ประ- ทุษร้ายตระกูล มี วิ. ดังนี้. ทุ. ตัป. กุลสฺส ทูสโก กุลทูสโก (ภิกฺขุ). วิเสสนบุพ. กัม. กุลทูสกภิกฺขุโน กมฺมํ กุลทูสกกมฺมํ. แปล ว่า การกระทำของบุคคลผู้ประทุษร้าย ตระกูลบ้าง.
กุสลกมฺมปติฏฐากรณกาล : (ปุ.) กาลเป็นที่ทำ ซึ่งที่พึ่งคือกรรมอันเป็นกุศล. เป็น วิเสสนปุพ. กัม. มี วิเสสนบุพ. กัม. อวกัม. และ ทุ. ตัป. เป็นท้อง.
ขญฺชน : (ปุ.) นกไส้, นกเป็ดน้ำ. วิ. ปสฺสนตานํ ขํ สุขํ ชเนตีติ ขญฺชโน. ขปุพฺโพ, ชนฺ ชนเน, อ.
ขุภติ : ก. กำเริบ, กระเพื่อม, ไหว, สั่น, สะเทือน
คนฺธสาลิตณฺฑุลภตฺต : (นปุ.) ภัตแห่งข้าวสาร แห่งข้าวสาลีมีกลิ่นหอม. เป็น ฉ. ตัป. มี ณ ปัจ. ตทัสสัตถิตัท. วิเสสนปุพ. กัม. และ ฉ. ตัป. เป็นภายใน.