ภงฺคาปุปสฺสนา : อิต. ปัญญาพิจารณาการแตกทำลาย
ภณฺฑาคาริก : (วิ.) ผู้ประกอบในเรือนคลัง, ผู้รักษาเรือนคลัง, ฯลฯ.
ภวราคานุสย : (ปุ.) กิเลสอันนอนเนื่องอยู่ในสันดาน คือ ความกำหนัดในภพ.
มคฺคารมฺมณธมฺม : (ปุ.) ธรรมมีมรรคเป็นอารมณ์ ได้แก่ธรรมคือจิตและเจตสิกที่ทำอริยมรรคให้เป็นอารมณ์.
มิคาทก : (ปุ.) หมาไน. มิค+อทฺ ธาตุในความกิน ณฺวุ ปัจ.
มิคาทน : (ปุ.) เสือดาว. มิค+อทฺ+ยุ ปัจ.
เมธคา : (อิต.) ภาวะอันย่ำยี นิสสัยของตนและย่ำยีคนอื่นไป, ธรรมชาติอันย่ำยีนิสสัยของตนและย่ำยีคนอื่นไป, ความทุ่มเถียง, ความทะเลาะ, ความวิวาท, ความผิดพ้อง, ความร้าวฉาน, ความร้าวราน, ความมั่นหมาย, ความหมายมั่น, ความอาฆาต, ความอาฆาตมาดร้าย, กลหธรรมอันไปจากเมธา. เมธ+คมฺ ธาตุ กวฺ ปัจ.
โยคา : (อิต.) วิชาช่าง.
รงฺคชีว รงฺคาชีว : (ปุ.) บุคคลผู้เลี้ยงชีพด้วยสี, ช่างเขียน.
รชฺชุคาหก : ป. ผู้ตรวจแผ่นดิน, ผู้วัดแผ่นดิน
โรคาตุร : ค. คนไข้, คนป่วย
วิคาหน : นป. การหยั่งลง
วินยคฺคาหี : ค. ผู้ถือวินัย
สงฺคาเมติ : ก. ให้รบกัน, ทำสงครามกัน
สุรุงฺคา : อิต. คุก, ตะราง
เสนาสนคาหาปก : ป. ผู้แจกจ่ายเสนาสนะ
อคฺคาภา : (อิต.) แสงแห่งไฟ, แสงไฟ.อคฺคิ+อาภา
องฺคมงฺคานุสาริวาย : (ปุ.) ลมอันพัดไปสู่อวัยวะน้อยและอวัยวะใหญ่, ลมพัดทั่วไปในร่างกาย, ลมที่อยู่ทั่วไปในร่างกาย.
องฺคารกฏาห, องฺคารกปลฺล : ป. กระเบื้องใส่ขี้เถ้า, เชิงกราน
องฺคารกปลฺล : (นปุ.) กระเบื้องแห่งถ่านเพลิง, เชิงกราน, อั้งโล่, เตาอั้งโล่, ตะคันชื่อเครื่องปั้นดินเผารูปคล้ายจาน สำหรับวางเทียนอบหรือเผากำยาน.
องฺคารกมฺมกร : ป. คนเผาถ่าน
องฺคารกาสุ : อิต. เตาไฟ, หลุมถ่าน
องฺคารถูป : (ปุ.) พระสถูปบรรจุพระอังคารพระพุทธเจ้า.
องฺคาริก : ป. คนเผาถ่าน
อจฺจคา : ก. ถึงทับแล้ว, บรรลุแล้ว
อชฺฌคา : ก. ได้บรรลุแล้ว, ได้ประสบแล้ว
อธิปฺปาคา : ก. ไปแล้ว, ถึงแล้ว
อนฺวคา : ก. (เขา) ติดตามแล้ว
อนาคาริย : (ปุ.) คนไม่ครองเรือน, ฯลฯ.แปลงกเป็นยหรืออิย ปัจ.ชาตาทิตัท.
อนาคาริยวินย : (ปุ.) วินัยของบรรพชิต, วินัยของพระ.
อนุคฺคาหก : ค. ผู้ช่วยเหลือ, ผู้อนุเคราะห์
อนุคามิกอนุคามี : (วิ.) ไปตามโดยปกติ, มีปกติไปตาม, เกี่ยวเนื่อง. ส. อนุคามี.
อนุคามิก อนุคามี : (วิ.) ไปตามโดยปกติ, มี ปกติไปตาม, เกี่ยวเนื่อง. ส. อนุคามี.
อนุคามิก, อนุคามี : ค. ผู้ติดตาม, ผู้เดินตาม
อปริโยคาหนา : (อิต.) ความสงสัย, ความคลางแคลง, ความไม่แน่ใจ.
อสิคฺคาหก : ค. ผู้ถือดาบ, ผู้ถือพระแสง
อาคาริย : (วิ.) ผู้มีการงานอันเป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่เรือน.
อาคาริยสีล : (นปุ.) ศีลของคนครองเรือน.
อาทานคาหี : (วิ.) ผู้ถือเอาด้วยความยึดถือ, ผู้ถืออย่างแน่นแฟ้น.
อาธานคาหี : ป. คนดื้อด้าน, คนว่ายากสอนยาก
อุคฺคาหก : ค. ผู้เรียน, ผู้ศึกษา
อุทยตฺถคามินี : ค. ซึ่งเกิดขึ้นและเสื่อมไป
อุปจฺจคา : ก. ล่วงไปแล้ว, ชนะได้แล้ว
อุคาน : (นปุ.) การพัดขึ้น, ลมอุคาน (ลมพัด แรง). อุปุพฺโพ, คา คติยํ, ยุ.
คาถา : (อิต.) วาจาของบุคคลผู้มีปรีชา, คำของ บุคคลผู้มีปรีชา, วาจาอันบัณฑิตผูกไว้, สัททชาติอัณบัณฑิตกล่าว, ลำนำ (บทเพลง ที่เป็นทำนอง), กลอน, บทกลอน, เพลง, เกียรติ, คาถา ชื่อคำประพันธ์ทางภาษา มคธ เรียกคำฉันท์ที่ครบ ๔ บาทว่า ๑ คาถา (ระเบียบเป็นเครื่องอันบัณฑิตขับ) ชื่อองค์ที่ ๔ ของนวังคสัตถุศาสน์. คา สทฺเท, โถ, อิตฺถิยํ, อา. ส. คาถา.
คาน : (ปุ.) การไป, การถึง, การเป็นไป, ความเป็นไป. คา คติยํ, ยุ.
คาร : (ปุ.) ข่าว. คา สทฺเท, โร.