ปุรตฺถิมทิสาภาค : (ปุ.) ฝั่งแห่งทิศอันตั้งอยู่เบื้องหน้า, ฝั่งทิศตะวันออก.
ปุรตฺถิมา : (อิต.) ทิศตะวันออก
ปุรตฺถิมาอนุทิสา : (อิต.) ทิศตะวันออกเฉียงใต้.
ปุริมทิสา : (อิต.) ทิศมีในเบื้องหน้า, ทิศตะวันออก, ปุริมทิศ, บุริมทิศ, ทิศบูรพา.
มนฺทาร : (ปุ.) มันทาระ ชื่อภูเขาข้างทิศปัจฉิม. มนฺท+อรฺ ธาตุในความไป ถึง เป็นไป ณ ปัจ. ฎีกาอภิฯ เป็น มนฺทร วิ. มนิทยติ สูริโย ยสฺมึ มนฺทโร. มนฺทปฺปโภ วา อรติ ยสฺมึ สูริโยติ มนฺทโร.
ยกฺขาธิป : (ปุ.) ยักขาธิป ชื่อท้าวโลกบาลผู้เป็นใหญ่ในทิศเหนือ เป็นอธิบดีของยักษ์มีชื่อเรียก ๒ ชื่อ คือ ท้าวกูเวร ๑ ท้าวเวสสุวัณ ๑. วิ. ยกขานํ อธิโป ยกฺขาธิโป.
วิทิส : ป. ทิศเฉียง
สพฺพภุมฺม : (ปุ.) สัพพภุมมะ ชื่อช้างประจำทิศอุดร.
หรติ : (อิต.) ทิศตะวันออกเฉียงใต้, ทิศหรดี. ส. ไนรฺฤต.
เหฎฺฐมา : (อิต.) ทิศมีในเบื้องต่ำ, ทิศเบื้องต่ำ.
อคฺคิโกณ อคฺคินิโกณ : (ปุ.) ทิศตะวันออก.
อธรา : (อิต.) ทิศเบื้องล่าง, ทิศเบื้องต่ำ.
อนุทิสา : (อิต.) ทิศน้อย, ทิศเฉียงวิ.ทิสานมนุรูปาอนุคติกาวาทิสาอนุทิสา.
อปรทกฺขิณา : (อิต.) ทิศตะวันออกเฉียงใต้.
อปรเสล : (ปุ.) ภูเขาข้างทิศปัจฉิม.วิ. ปุพฺพเสลมุปาทายอปรเสโล.อปรสฺมึทิสาภาเคเสโลวาอปรเสโล.
อปรา : (อิต.) ทิศตะวันออก.
อปาจิอปาจี : (อิต.) ทิศใต้วิ.มชฺเฌมหิยํอณฺจติยสฺสํทิสายํรวิสาอปาจิอปาจีวา.ส. อาปจฺอปาจีอปาจีนฺ
อปาจิ อปาจี : (อิต.) ทิศใต้ วิ. มชฺเฌ มหิยํ อณฺจติ ยสฺสํ ทิสายํ รวิ สา อปาจิ อปาจี วา. ส. อาปจฺ อปาจี อปาจีนฺ
อปาจี : อิต. ทิศใต้
อปาจีน : ค. ทางทิศตะวันตก, ข้างใต้, ข้างล่าง
อวรปุร : นป. ทิศตะวันตกของเมือง
อวาจี : (อิต.) ทิศใต้.
อาคเณยฺย : (ปุ.) ทิศตะวันออกเฉียงใต้.ส. อาคฺเนย.
อุคฺคมน : (นปุ.) การขึ้นไป, ฯลฯ, การเกิดขึ้น, การยกขึ้น, ทิศเบื้องบน. อุปุพฺโพ, คมฺ คมเน อ, ยุ. ซ้อน คฺ.
อุตฺตราภิมุข : ค. มีหน้าไปทางเหนือ, มุ่งหน้าไปสู่ทิศอุดร
อุทฺทิย : ค. ทางทิศเหนือ, ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ
อุทย : (ปุ.) การขึ้น, การตั้งขึ้น, การโผล่ขึ้น, การเกิดขึ้น, อุทัย ชื่อภูเขาข้างบูรพทิศ, อุทัย การโผล่ขึ้นแห่งดวงอาทิตย์. อุปุพฺโพ, อยฺ คมเน, อ, ทฺอาคโม. ส. อุทย.
อุทิจฺจ : ค. เลิศ, ประเสริฐ, ผู้เกิดในตระกูลสูง; ผู้อยู่ทางทิศเหนือ
อุทีจิ : (อิต.) ทิศเหนือ, ทิศอุดร. วิ. อุทฺธํ อํจติ ยสฺสํ สา อุทีจิ. ยสฺสํ วา รวิ สีตวิโยคตํ ทตฺวา วญฺจติ สา อุทีจิ. อุทฺธํปุพฺโพ, อํจฺ คมเน, อิ. ส. อุทีจิ.
อุปริมา : (อิต.) ทิศเบื้องบน.
เอราวณ : (ปุ.) เอราวัณ ไอราวัณ ชื่อช้าง ประจำทิศบูรพา ชื่อช้างสามเศียรซึ่งเป็น ราชพาหนะของพระอินทร์ วิ. อิราวเณ ชาโต เอราวโณ (เกิดในสมุทรชื่อ อิราวัณ). ณ ปัจราคาทิตัท. ส. ไอราวณ. ไอราวต.