อปฺปอปฺปก : (วิ.) น้อย, เล็ก, เล็กน้อย, นิดหน่อย, เบาบาง, ทราม, อ่อน.วิ.อเปสิอิสกมตฺตมคมาสีติอปฺปํ.อปฺปาปุณเน, โป.อลฺภูสเนวา, โป. ศัพทฺหลังกสกัด.ส.อลฺปก.
อปฺป อปฺปก : (วิ.) น้อย, เล็ก, เล็กน้อย, นิด หน่อย, เบาบาง, ทราม, อ่อน. วิ. อเปสิ อิสกมตฺต มคมาสีติ อปฺปํ. อปฺ ปาปุณเน, โป. อลฺ ภูสเน วา, โป. ศัพทฺหลัง ก สกัด. ส. อลฺปก.
วิโนเทติ : ก. บรรเทา
อปฺปโพธติ (อปโพเธติ) : ก. บรรเทา (ความหลับ), ตื่นอยู่, ขจัด
โกธวินย : ป. การบรรเทาความโกรธ, การกำจัดความโกรธ
ตม (โม) นุท : ค. ผู้บรรเทาความมืด, ผู้ขจัดความมืด
ตมวิโนทน : (วิ.) ผู้บรรเทาเสียซึ่งความมืดโดย ปกติ, ผู้บรรเทาเสียซึ่งความมืดเป็นปกติ, ผู้มีปกติบรรเทาเสียซึ่งมืด.
ปฏิวิโนทน : นป. การบรรเทา, การกำจัด, การขับไล่
ปฏิวิโนทย : ค. ในคำว่า ‘ทุปฺปฏิวิโนทย’ = ซึ่งบรรเทา หรือกำจัดได้โดยยาก
ปฏิวิโนเทติ : ก. บรรเทาเฉพาะ, กำจัด, ขับไล่
ปณุทติ : ก. บรรเทา, ปัดเป่า
ปนุทติ : ก. บรรเทา, ไล่, ขับออก, ดัน, ละ
ปนุทิต : กิต. (อันเขา) บรรเทาแล้ว, ไล่แล้ว, ขับออกแล้ว, ละแล้ว
ปนุนฺนปจฺเจกสจฺจ : ค. ผู้มีสัจจะเฉพาะอย่างอันตนบรรเทาเสียแล้ว, ละความยึดถือเฉพาะอย่างๆ ที่ว่า ‘อย่างนี้เท่านั้นจริง’ ได้แล้ว
ปนูทก : (วิ.) ผู้บรรเทา, ผู้กำจัด, ผู้ขับไล่. ปปุพฺโพ, นุทฺ เปรเณ, ณฺวุ.
ปนูทน : (นปุ.) การบรรเทา, การเคลื่อน, การถอนออก, ความบรรเทา, ฯลฯ, ยุ ปัจ. เป็น ปนุทน โดยไม่ทีฆะบ้าง.
วิโนท : ป. การบรรเทา
วิโนทก : ค. ผู้บรรเทา
วิรล : ก. เบาบาง, หายาก
วูปสมติ : ก. บรรเทา, สงบ
วูปสเมติ : ก. บรรเทา, เข้าไปสงบ
โสกวิโนทน : นป. การบรรเทาความโศก
อปนุทติ : ค. บรรเทา, ผลักดัน, ไล่ออก
อปานุทติ : ก. บรรเทา, ขับออก
อภินิมฺมทน : นป. การขจัด, การบรรเทา, การย่ำยี
อวิโนทย : ค. ขจัดไม่ได้, บรรเทาไม่ได้