ปพฺพาเชตาย : (วิ.) ผู้ควรเพื่ออันสงฆ์ขับไล่, ผู้ ควรขับไล่. วิ. ปพฺพาเชตุ อรหตีติ ปพฺ พาเชตาโย. ราย ปัจ. โมคฯ ณาทิกัณฑ์ ๗๗.
ปพฺพาชนิยกมฺม : นป. ปัพพาชนียกรรม, กรรมที่สงฆ์กระทำแก่ภิกษุผู้ควรถูกขับไล่, การลงโทษด้วยการขับไล่จากอาวาส
ปพฺพาชนียกมฺม : (นปุ.) กรรมอันสงฆ์พึงทำ แก่ภิกษุผู้อันสงฆ์พึงขับไล่, กรรมอันสงฆ์ พึงทำแก่ภิกษุผู้มีอธิกรณ์อันสงฆ์พึงขับไล่, การขับไล่, ปัพพาชนียกรรม ชื่อกิจที่สงฆ์ พึงทำแก่ภิกษุผู้ประทุษร้ายตระกูลหรือ ประพฤติลามกให้ออกไปเสียจากหมู่ (วัด) ทำด้วยวิธีญัตติจตุตถกรรม. ไตร. ๖.
ปพฺพนิย : ค. ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งหรือตอนหนึ่ง, ซึ่งประกอบด้วย, ซึ่งเนื่องใน, ซึ่งจัดอยู่ใน
ปพฺพาชน : (นปุ.) การขับไล่, การเนรเทศ. ปปุพฺโพ, วชฺ คติยํ, ยุ, ทีโฆ.
ปพฺพาชนิย : ค. ซึ่งเนื่องด้วยการขับไล่, ผู้ควรถูกขับไล่
ปพฺพาชิต : (ปุ.) การให้ออกไป, การขับไล่.
ปพฺพาเชติ : ก. ๑. ให้ออกไป, ขับไล่, เนรเทศ;
๒. ให้บวช, ให้การบรรพชา
ปพฺเพธ : ป. ความกว้าง (วัดด้วยชั่วธนูตก)
ปพฺภาร : (ปุ.) เงื้อม ชื่อสิ่งที่ยื่นแล้วงุ้มชะง้ำ ออกมา, เงื้อมเขา, ถ้ำ, หุบเขา, หุบเหว, ลาด, ลุ่มลึก.
ปพฺภารฏฺฐาน : นป. ที่เป็นเนินลาด
ปพฺภารทสก : นป. ระยะ ๑๐ ปี ที่มีกายเงื้อมไปข้างหน้า, วัยของคนอายุระหว่าง ๖๐ ถึง ๗๐ ปี
ปงฺกช : นป. เกิดแต่เปือกตม, บัว
สโรช : (นปุ.) พืชที่เกิดในสระ, บัว, ดอกบัว. ส. สาโรช.
สโรรุห : (นปุ.) พืชที่งอกในสระ, บัว, ดอกบัว. วิ. สรสิ รุหตีติ สโรรุหํ. ส. สโรรุห.
อรวินฺท : (นปุ.) ทองแดง, ดอกบัว, ปทุม (บัว-หลวง), บัว, อรพินท์.วิ.อรํวินฺทตีติวาอรวินฺทํ.ส.อรวินฺท.
อุปฺปพฺพาเชติ : ก. ให้สึก, ให้ละจากบรรพชิตเพศ
กฏมฺภรา : อิต. บัวคำชนิดหนึ่ง; ช้างพัง
กณฺณิการ : ป. ไม้กรรณิการ์; ฝักบัว; กลิ่นบัว
กนฺทฬ : ป. ชื่อบัวน้ำ ซึ่งใช้เป็นอาหารได้มีเหง้าใหญ่มาก
กมล : (นปุ.) บัว, ดอกบัว, ใจ, กมล กระมล (จากปฐมสมโพธิ). วิ. กํ อลยตีติ กมลํ. กปุพฺโพ, อลฺ วิภูสเน, อ. ส. กมล. กมล
กมลทล : นป. กลีบบัว
กมลากร : นป. แหล่งบัว, สระน้ำ
กมลาสน : (ปุ.) กมลาสน์ ชื่อของพระพรหม, พระพรหม (มีดอกบัวเป็นที่นั่ง) วิ. กมลํ อาสนํ ยสฺส โส กมลาสโน.
กมลินี : อิต. สระบัว
กมลี : ค. มีบัวมาก, เดียรดาษด้วยดอกบัว
กลฺลหาร : (นปุ.) จงกลณี (บัวดอกคล้ายบวบ ขม) วิ. กสฺส ชลสฺส หารํ วิย โสภากรตฺตา กลฺลหารํ. ก+หาร ลง ลฺ อาคมหลัง ก แปลง ลฺ เป็น ลฺล เป็น ปุ. บ้าง.
กุว กุวล กุวลฺย : (นปุ.) บัว, บัวสาย. วิ. กุยา ปฐวิยา วลฺยํ อิว โสภกรตฺตา กุวลฺยํ.
เกช : นป. พืช, บัวที่เกิดในน้ำ
โกกนท : นป. บัวแดง
โกกนท โกกนุท : (นปุ.)บัวแดง,โกกนุท.วิ.โกเก นาทยตีติ โกกนทํ โกกนุทํ วา.โกกปุพฺโพ, นทฺ อพฺยตฺตสทฺเท, อ.อภิฯ ลง ณ ปัจ. เก กนตีติ โกกนทํ โกกนุทํ วา.กนฺ ทิตฺติกนฺตีสุ, โท, อสฺโส. ส. โกกนท.
โกกาสก : (ปุ.) บัวแดง วิ. เก กาสตีติ โกกาสโก กปุพฺโพ, กาสฺ ทิตฺติยํ, ณฺวุ, อสฺโส
โกกาสก, - สิก : ป. บัวแดง
โกมุท โกมุทฺท : (นปุ.) บัวแดง, แสงจันทร์, รัศมีพระจันทร์. ดู กุมุท.
ชาตกี : (อิต.) สัตตบุษย์ ชาตบุษย์ ชื่อบัว, ต้น ผักชีล้อม.
ชาติสุมนา : (อิต.) ชาตบุษย์ ชื่อบัว, มะลุลี ชื่อต้นไม้ในวรรณคดี, ดอกบัว, มะลิ, มะลิซ้อน.
ตฏาก : (ปุ.) เหมือง, สระ, สระบัว. ตฏฺ อุสฺสเย, อาโก.
ตามรส : (นปุ.) บัว, ทองคำ, ทองแดง.
ธาราเคห : (นปุ.) เรือนมีท่อน้ำ, ห้องสำหรับอาบน้ำ, ห้องอาบน้ำมีผักบัว.
นลิน : ป., นป. บัว, น้ำ
นลิน นฬิน นฬีน : (ปุ.?)กอบัว,สระบัว.ก้านบัว,สายบัว.
นลินี : อิต. กอบัว, สระบัว, สระน้ำ
นุหี : ป. บัว, หมาก, สลัดได
ปทม : (นปุ.) บัว, บัวหลวง (บัวแดง), ดอกบัว. บางมติว่า แผลงเป็น ปทฺม ได้. ส. ปทฺม.
ปทุมกลาป : (ปุ.) กลีบแห่งดอกบัว, กลีบบัว.
ปทุมคพฺภ : ป. ห้องแห่งดอกบัว, ช่องภายในกลีบของดอกบัว; กลีบบัว
ปทุมปตฺต : นป. ใบบัว, กลีบบัว
ปทุมปุญฺช : (ปุ.) ปทุมินี ( อิต. ) กอบัว.
ปทุมินี : อิต. ต้นปทุม, บัวหลวง; สระบัว
ปทุมินีปตฺต : นป. ใบบัว