ปสาท : ป., นป. ความผ่องใส, ความเบิกบาน, ความบริสุทธิ์, ความยินดี, ความพอใจ, จิตที่มีความสุขผ่องแผ้ว, ศรัทธา, ความสงบระงับ; ประสาท เช่น “ประสาทตา” เป็นต้น
ปสาทก : ค. ซึ่งเลื่อมใส, ซึ่งทำให้เลื่อมใส, สมควร, ดี
ปสาทนีย : ค. อันเป็นที่ตั้งแห่งเลื่อมใส, น่าเลื่อมใส
กายประสาท, - ยปฺปสาท : ป. กายประสาท, ความรู้สึกทางกาย
ฆานปสาท : (ปุ.) ประสาทของจมูก, ฆาน- ประสาท (เส้นใยสำหรับรับความรู้สึก ทางจมูก).
จกฺขุปสาท : (ปุ.) ประสาทของตา, จักษุประสาท คือเส้นสำหรับนำความรู้สึกของตา ส่วน สำคัญของตาที่ทำให้มองเห็น.
เจโตปสาท : ป. ความผ่องใสแห่งจิต, ความอิ่มใจ
ชิวฺหาปสาท : ป. ชิวหาประสาท, ความรับรู้รส
ปริปฺลวปสาท : ค. มีความเลื่อมใสเลื่อนลอย
มโนปสาท : ป. ความเสื่อมใสทางใจ
ยถาปสาท : ก. วิ. ตามความเสื่อมใสแห่งตน
ลาขาปสาทน : ป. ไม้แสม, ไม้โลทแดง
สมฺปสาท : ป. ความเลื่อมใส, ความชื่นใจ, ความแจ่มใส
สมฺปสาทนิย : ค. ควรเลื่อมใส
อปฺปสาท : ป. ความไม่เลื่อมใส
อปฺปสาทน : (วิ.) ไม่ทำให้เลื่อมใส, เลว, โกง, หลอกลวง.
อปสาท : ป. การรุกราน, การติเตียน
อภิปฺปสาท : ป. ความเลื่อมใส, ความเชื่อถือ
สุทสฺส : (วิ.) อันบุคคลพึงเห็นได้โดยง่าย. วิ. สุเขน ปสฺสิตพฺพนฺติ สุทสฺสํ. ทิสฺ เปกฺขเณ, โข. แปลง ทิสฺ เป็น ทสฺส. ผู้เห็นสิ่งต่างๆ ด้วยดีเพราะความที่แห่งตนเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยปสาทจักขุและทิพพาจักขุที่บริสุทธิ์ วิ. ปริสุทฺเธหิ ปสาททิพฺพจกฺขูหิ สมฺปนฺนตา สุฏฺฐุ ปสฺสนฺตีติ สุทสฺสา.