ปุญฺญาภิสงฺขาร : ป. การสั่งสมบุญ, การกระทำบุญ
ปุญฺญาภิสนฺท : ป. การหลั่งไหลแห่งบุญ, ผลของบุญ
ปุญฺญ : นป. บุญ, ความผ่องแผ้วแห่งดวงจิต, ความสะอาด, ความสุข, ความดี
อปุญฺญาภิสงฺขาร : (ปุ.) สภาพผู้ปรุงแต่งมิใช่บุญ, สภาพผู้ปรุงแต่งคือบาป, อภิสังขารคือบาป.
ปุญฺญกมฺม : นป. การทำบุญ, การกระทำอันเป็นไปเพื่อความดี
ปุญฺญกาม : ค. ผู้ปรารถนาบุญ, ผู้ใคร่ต่อบุญ
ปุญฺญทฺธิ : อิต. บุญฤทธิ์, อิทธิฤทธิ์อันสำเร็จด้วยบุญ
ปุญฺญนุภาว : ป. อานุภาพแห่งบุญ
ปุญฺญเปกฺข : ค. ผู้มุ่งบุญ, ผู้หวังบุญ
ปุญฺญผล : นป. ผลแห่งบุญ
ปุญฺญภาค : ป. ส่วนแห่งบุญ
ปุญฺญภาคี : ค. ผู้มีส่วนแห่งบุญ
ปุญฺญภูมิ : อิต. สถานศักดิ์สิทธิ์สำหรับแสวงบุญของศาสนิก
ปุญฺญโลก : ป. สวรรค์, โลกที่เกิดด้วยอานุภาพแห่งบุญ
ปุญฺญสิทฺธิ : อิต. อำนาจอันอัศจรรย์ของบุญ
กตปุญฺญกมฺม : (วิ.) ผู้มีกรรมอันเป็นบุญอัน ทำแล้ว, ฯลฯ.
กตปุญฺญตา : อิต. ความเป็นผู้มีบุญอันทำแล้ว
ทานปุญฺญ : นป. บุญอันเกิดแต่การบริจาคทาน
ทานานุโมทนปุญฺญ : (นปุ.) บุญคือความบันเทิงตามซึ่งทาน, บุญคือการอนุโมทนา ซึ่งทาน, บุญคือการอนุโมทนาทาน, บุญสำเร็จด้วยการอนุโมทนาทาน.
เนปุญฺญ : นป. ความเฉลียวฉลาดในงานฝีมือ
ปญฺญา : อิต. ความรู้, ความเข้าใจ
ปุพฺเพกตปุญฺญตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีบุญอันตนกระทำแล้วในกาลก่อน, ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีบุญอันได้กระทำไว้แล้วในกาลก่อน,ความเป็นผู้มีบุญอันทำแล้วในกาลก่อน, ความเป็นผู้มีบุญอันทำแล้วในชาติก่อน.
อปุญฺญ : (วิ.) มิใช่บุญ, ไม่มีบุญ.
ทุปญฺญ ทุปฺปญฺญ : (วิ.) มีปัญญาอันโทษประทุษร้ายแล้ว, มีปัญญาชั่ว, มีปัญญา ทราม, มีปัญญาเสีย. วิ ทุฏฺฐา ปญฺญา ยสฺส โส ทุปญฺโญ ทุปฺปญฺโญ วา.
ธีมนฺตุ : (วิ.) มีปัญญาเป็นเครื่องทรง, มีปัญญา. วิ. ธี ปญฺญา อสฺส อตฺถีติ ธีมา. มนฺตุ ปัจ.
ธีร : (วิ.) ผู้มีปัญญาเป็นเครื่องทรง, ผู้มีปัญญา วิ. ธี ปญฺญา อสฺส อตฺถีติ ธีโร. ร ปัจ, ธาเรตีติ วา ธีโร. ธา ธารเณ, โร, อาการสฺส อีกาโร. ผู้ถือเอาด้วยปัญญา วิ. ธิยา ปญฺญาย ราตีติ ธีโร. ธีปุพฺโพ, รา อาทาเน, อ. ผู้ชำนาญ, ผู้มั่นคง, ผู้แข็ง แรง. ฐา คตินิวุตฺติยํ, โร. แปลง ฐฺ เป็น ธฺ แปลง อา เป็น อี ส. ธีร.
นตฺถิกทิฏฺธิ : (อิต.) ความเห็นว่าบุญและบาป ไม่มี วิ. นตฺถิกํ ปุญฺญปาปํ อิติ ทิฏฺฐ นตฺถิกทิฏฺฐ. นัตถิกทิฏฐิ เป็นมิจฉาทิฏฐิอย่างหนึ่ง มีความเห็นปฏิเสธความดีหรือความชั่วที่คนทำแล้วว่าไม่มีผลแก่ผู้ทำ.
มหาปญฺญ : (วิ.) ผู้มีปัญญามาก วิ. มหตี ปญฺญา ยสฺส โส มหาปญฺโญ.
อริ : (ปุ.) ข้าศึก. ศัตรู.วิ. อรติปจฺจตฺถิกภาวนฺติอริ.อรฺคมเน, อิ.อถวา.อรฺนาเส, อิ.อปฺปโกรูปาทิปญฺจกามคุณสํขาโต โร กาโมเอเตนาติอริ.อริที่มาคู่กับปุญฺญแปลว่าอริว่าปาบ.ส.อริ.