วตฺถุ : นป. พัสดุ, สิ่งของ, เรื่อง, พื้นที่
ชนปท : (ปุ.) ตำบล, บ้านเมือง, ประเทศถิ่น. ไทยใช้ ชนบท ในความหมายว่า พื้นที่ หรือ เขตแดนที่อยู่นอกเขตเมืองหลวง บ้านนอก. ส. ชนบท.
ชงฺคล : (ปุ.) ภาคพื้นที่กระด้างขรุขระ (ถทฺธลูข- ภูมิปเทส). ชลปุพฺโพ, คลฺ อทเน, อ. ลบ ล ที่ชล และลงนิคคหิตอาคม.
ชยภูมิ : (อิต.) แผ่นดินอันแสดงถึงชัยชนะ, พื้นที่อันมีชัย, ชัยภูมิ ( ทำเลที่เหมาะ). ส. ชยภูมิ.
ชโลทร : (นปุ.) ท้องน้ำ (พื้นที่หรือบริเวณอัน กว้างใหญ่ของน้ำ), ห้วงน้ำ, แม่น้ำ, ทะเล.
ชินภูมิ : อิต. ภูมิหรือพื้นที่ของผู้ชนะ
ถทฺธลูข : (ปุ.) พื้นที่กระด้างขรุขระ.
ปุกฺกุส : ป. คนเทขยะ, คนทำความสะอาดพื้นที่
วตฺถุวิชฺชา : อิต. ความรู้เกี่ยวกับพื้นที่
สามุทฺท : (นปุ.) เกลือที่ได้จากพื้นที่ใกล้ทะเล. วิ. สมุทฺทภูมิยํ อวฎฺฐตํ ลฺทธํ สามุทฺทํ. ณ ปัจ.
อารามภูมิ : (อิต.) พื้นที่วัด, พื้นที่สวน.
อารามวตฺถุ : (นปุ.) สิ่งของของวัด, พื้นที่สำหรับสร้างวัด, ที่สวน.
อุกฺการภูมิ : อิต. พื้นที่เปื้อนคูถ, กองคูถ
อุยฺยานภูมิ : (อิต.) พื้นที่สวนหลวง.
พินฺทุ : (วิ.) นิดหน่อย, น้อย, เล็กน้อย, กลมกล่อม.
พุนฺท : (ปุ.) ราก. วุ สํวรเณ, โท, นิคฺคหิตาคโม, วสฺส โพ. ปุ่ม, พันธุ์ ขา ก็แปล.
พุนฺทิ : ป. ร่างกาย
โพนฺทิ : (ปุ.) รูป, กาย, ร่างกาย, สรีระ. วิ. พุนฺทานิ ติกฺขานิ ปิสุณผรุส-วาจาทีนิ วา ปญฺญาวิริยาทีนิ วา เอตฺถ สนฺตีติ โพนฺทิ. วุโนติ เอตฺถาติ วา โพนฺติ. วุ สํวรเณ, ทิ, นิคฺคหิตาคโม. แปลง อุ เป็น โอ ว เป็น พ.