ภูต : (วิ.) ล่วงไปแล้ว, มีอยู่, เป็นอยู่, เสมอกัน, เท่ากัน, จริง, แท้.
อพฺภุตอพฺภูต : (วิ.) ประหลาด, อัศจรรย์, น่าอัศจรรย์.
อพฺภุต อพฺภูต : (วิ.) ประหลาด, อัศจรรย์, น่าอัศจรรย์.
อิตฺถมฺภุต (อิตฺถมฺภูต) : ค. เป็นเช่นนี้
ภต : (วิ.) ผู้อัน......เลี้ยงแล้ว, ผู้อันเขาเลี้ยง.
อพฺภุต : ๑. นป. ความแปลกใจ, ความอัศจรรย์; ของพนัน ;
๒. ค. น่าแปลกใจ, น่าอัศจรรย์
ยถาภุจฺจ, - ภูต : ค. จริง, แท้, ปรากฏ; ตามความเป็นจริง, สมควรเป็นจริง
ชมฺพุนท ชมฺพูนท : (นปุ.)ชัมพุนทะ ชัมพูนทะ, ชัมพูนท ชมพูนท ชมพูนุท ชามพูนุท ชามพูนทะ, โชมโพนทะ ชื่อทองพิเศษ ๑ ใน ๔ อย่าง, ทอง, ทองคำ, ทองชมพุนุท (ทองที่เกิดแทบต้นหว้าเนื้อบริสุทธิ์). วิ. เทวรุกฺขภุตาย มหาชมฺพุยา ปติฏฺฐตฏฺฐาเน นที ชมฺพุนที, ตสฺสํ ปติเตหิ มหาคชปฺป – มาณานํ กุมฺภปฺปมาณานํ วา ผลานํ พีเชหิ ชาตํ สุวณฺณํ ชมฺพุนทํ ชมฺพูนทํ วา. ส. ชามพูนท.
ภูตปติ : (ปุ.) ภูตปติ ชื่อของพระอินทร์ชื่อ ๑ ใน ๒๐ ชื่อ, พระอินทร์. วิ. ภูตานํ สติตานํ ปต ภูตปติ.
ภูตกาย : ป. ร่างกายที่เป็นแล้ว, ร่างกาย
ภูตคาห : ป. ที่อยู่ของปีศาจ
ภูตตฺต : นป. ความบังเกิดขึ้น
ภูตธรา : (อิต.) แผ่นดิน, เป็น ปุ. ก็มี.
ภูตปุพฺพ : (วิ.) เป็นแล้วในก่อน, เคยเป็นแล้ว, เคยมีแล้ว, เคยมีมาแล้ว.
ภูตปุพฺพ : (อัพ. นิบาต) ในกาลเคยเป็นแล้ว, ในกาลเคยมีแล้ว, ในกาลเคยมีมาแล้ว. นิบาตลงในอรรถกาลสัตมี รูปฯ ๒๘๒.
ภูตวาที : ป. ผู้พูดจริง
ภูตวิกติ : (อิต.) ดาวหาง, ดาวตก.
ภูตเวชฺช : (ปุ.) หมอผี.
พฺยนฺติภูต : (วิ.) เป็นของมีที่สุดไปปราศแล้ว, เป็นของหมดสิ้นไป. พฺยนฺติ+ภูต.
อพฺภูตธมฺม : (ปุ.) ธรรมน่าอัศจรรย์, อัพภูตธรรม(พระพุทธพจน์อันประกอบแล้วในธรรมไม่เคยเป็นเป็นแล้ว)ชื่อองฺค์ที่๘ของนวังค-สัตถุสาสน์.
กถภูต : ค. มีชนิดใด, เป็นอย่างไร, บังเกิดแล้วอย่างไร
โกธาภิภูต : (วิ.) ผู้ครอบงำแล้วซึ่งความโกรธ, ผู้อันความโกรธครอบงำแล้ว, ผู้ขี้โกรธ.
คิหิภูต : ค. เป็นคฤหัสถ์, เป็นผู้ครองเรือน
ฆมฺมาภิภูต, - ภิตตฺต : ค. อันความร้อนแผดเผาแล้ว, ถูกแผดเผาแล้ว
จกฺขุภูต : (วิ.) (พระพุทธเจ้า) ทรงเป็นเพียงดัง จักษุเป็นแล้วเพราะบรรลุพระปรมัตถธรรม วิ. จกฺขุ อิว ภูโต อยํ ปรมตฺถทสฺสนโตติ จกฺขุภูโต เป็นปฐมอุปมานบุพพบทพหุพ. รูปฯ ๓๔๑.
ตณฺหาสมฺภูต : ค. อันเกิดแต่ตัณหา, อันเกิดมาจากตัณหา
ตุณฺหีภูต : (วิ.) เป็นผู้มีความนิ่งเป็นแล้ว, เป็นผู้นิ่งเป็นแล้ว.
ธมฺมภูต : (วิ.) ผู้เป็นเพียงดังเหตุ วิ. ธมฺโม อิว ภูโตติ ธมฺมภูโต. ธมฺโม อิว ภูโต อยนฺติ ธมฺมภูโต, ปฐมาอุปมาบุพ. พหุพ.
ปราภูต : ค. ผู้เสื่อม, ผู้ย่อยยับแล้ว
ปริภูต : กิต. ดูหมิ่นแล้ว, สบประมาทแล้ว, ฉิบหายแล้ว
ปุถุภูต : ค. ซึ่งแผ่ออกไปอย่างกว้างขวาง
พฺรหฺมภูต : ค. อันประเสริฐ, เลิศ
พลวโสกาภิภูต : (วิ.) ผู้อันความโศกมีกำลังครอบงำแล้ว.
ภติ : (อิต.) การเลี้ยง, การเลี้ยงดู. ภรฺ โปสเน, ติ.
ภิติ ภีติ : (อิต.) ความกลัว, ฯลฯ. ติ ปัจ. ศัพท์ต้น รัสสะ อี เป็น อิ. ดู ภึสน.
ภีต : กิต. กลัวแล้ว
ภีติ : อิต. ความกลัว
ภี ภีติ : (อิต.) ความกลัว, ความขลาด, ความสะดุ้ง, ความสะดุ้งจิต. ภี ภเย, อ, ติ.
ภูติ : (วิ.) มี, เป็น, มีอยู่, เป็นอยู่, เจริญ, รุ่งเรือง, มั่งคั่ง, สำเร็จ.
โภต โภตี : (วิ.) ผู้เจริญ. ภู สตฺตายํ. อนฺต ปัจ. เป็น ภวนฺต แปลงเป็น โภต ศัพท์หลังลง อี อิต.
โภติ : อ. แน่ะนางผู้เจริญ, แม่จำเริญ
มงฺกุภูต : (วิ.) เป็นผู้เก้อเป็นแล้ว, ผู้เก้อเขิน.
มนุสฺสภูต : ค. เป็นมนุษย์
ยกฺขภูต : ค. เกิดเป็นยักษ์
ยถาภต : ก.วิ. ตามที่ถูกนำไปแล้ว
ยถาภูต : (วิ.) เป็นแล้วอย่างไร.
ยถาภูต : ก.วิ. ตามความเป็นจริง, ในสิ่งที่เป็นจริง