มิต : ๑. กิต. นับแล้ว;
๒. ค. พอประมาณ, น้อย
มิตภาณี : (วิ.) ผู้กล่าวซึ่งคำพอประมาณ, ผู้มักกล่าวซึ่งคำพอประมาณ, ผู้มักว่าขานซึ่งคำพอประมาณ, ผู้กล่าวซึ่งคำอันบุคคลนับแล้วโดยปกติ, ฯลฯ, ผู้พูดพอควร, ผู้พูดพอประมาณ.
ปรนิมฺมิตวสวตฺตี : (ปุ.) เทวดาชั้นปรนิม มิตวสวัตตี วิ. ปรนิมฺมิเตสุ โภเคสุ วสํ วตฺเตนฺตีติ ปรนิมฺมิตวสวตฺตี ( เทวา ) . ปรนิมมิตวสวัตดี ชื่อสวรรค์ชั้นที่ ๖.
กุสุมิต : ค. มีดอก, กำลังผลิดอก, มีดอกบานสะพรั่ง
โทณมิต : ค. ซึ่งตวงได้ด้วยโทณะ
นิมฺมิต : ค. ซึ่งเนรมิต, ผู้สร้าง
ปรนิมฺมิต : ค. ซึ่งผู้อื่นสร้างไว้แล้ว, ผู้อื่นเนรมิตไว้แล้ว
ปริมิต : กิต. นับแล้ว, กะแล้ว, กำหนดแล้ว, จำกัดแล้ว
พฺรหฺมนิมฺมิต : ค. อันพรหมเนรมิตรแล้ว, อันพรหมสร้างแล้ว
มต : (วิ.) ตรัสรู้, รู้. มนฺ ญาเณ, โต.
วมฺมิต : กิต. สวมเกราะแล้ว
สุภนิมิตตฺ : (นปุ.) เครื่องหมายงาม, ฯลฯ, นิมิตงาม, ฯลฯ, ดวงดี, ศุภนิมิต.
อปริมิต : ค. กำหนดไม่ได้, ประมาณไม่ได้
มต มตก : (วิ.) ผู้ตายแล้ว, ผู้ตาย.
มตชาย มตภริย : (ปุ.) ชายผู้มีภริยาตายแล้ว, พ่อหม้าย.
พหุมต : ค. ซึ่งมีผู้นับถือมาก, คนเคารพมาก
มติ : (วิ.) ผู้รู้, เป็นเหตุรู้. มนฺ ญาเณ, ติ. นฺโลโป.
มิติ : อิต. การวัด, การนับ
มุต : ๑. นป. การรับรู้แห่งสัมผัส;
๒. กิต. รู้
มุติ : (อิต.) ความรู้, ความรู้สึก, ความเข้าใจ, ปรีชา, ปัญญา. มุนฺ ญาเณ, ติ. นฺโลโป.
มูต : (ปุ.) กลุ่ม, ก้อน. มุ พนฺธเน, โต, ทีโฆ.
อภิมต : กิต. ตั้งใจแล้ว, ปรารถนาแล้ว
อุทฺธเทหิก : (ไตรลิงค์) ทานมีเบื้องบนแห่งกาย, ทานที่ให้เพื่อผู้ตายในวันตาย. วิ. มตทิวเส มตตฺถํ ยํ ปิณฺฑปาตชลาญฺชลฺยาทิทานํ เอตํ ทานํ เทหา อุทฺเธ ภวํ อุทฺธเทหิกํ. ณิก ปัจ.
อุสฺสุก อุสฺสุกฺก : (วิ.) ผู้ขวนขวาย, ผู้ขะมัก- เขม้น, ผู้กระตือรือร้น. อิฏฺฐ ตฺเถ อภิมต ปฺปโยชเน อุยฺยุโต ปุคฺคโล อุสฺสุโก นาม. ฏีกาอภิฯ.