ฌาปน : (นปุ.) การเผา, การเผาศพ, การปลง ศพ (เผาศพ) ฌาปฺ ทาเห, ยุ.
ฌาปนกิจฺจ : (นปุ.) กิจคืออันยังสรีระให้ไหม้, กิจคือการเผา, กิจคือการเผาศพ, งานเผา ศพ.
ทฑฺฒฏฺฐาน : นป. ที่ที่ถูกไฟไหม้, บริเวณที่ถูกไฟไหม้, สถานที่เผา (ศพ)
กุณป : ป. ศพ, ซากศพ
กุณป กุนป : (ปุ. นปุ.) ศพ, ซากศพ. กุณฺ สงฺโกจเน, โป, ออาคโม. ศัพท์หลังแปลง ณ เป็น น. ส. กุณป.
กุณปคนฺธ : ป. กลิ่นศพ, กลิ่นซากศพเน่า
ขฏฺฏ ขฏฺฏิก : (ปุ.?) รถศพ, ที่นอน, กระท่อม. ส.ขฏฺฏิ ขฏฺฏี ขาฏี.
ขฏิ : อิต. รอยแผลเป็น; หีบศพ
ขฑุ : (ปุ.?) รถศพ. ส. ขฑุ.
ขาฏ ขาฏิ : (ปุ.) รถบรรทุกศพ, ที่นอน.
จิตก : (ปุ.) เชิงตะกอน ( ฐานสำหรับเผาศพ ) วิ. จิยฺยเต ยตฺถ โส จิตโก. จิ จเย, โต สตฺเถ โก. เป็น จิตกา ( อิต.) ก็มี.
จิตกาธาร : (ปุ.) เชิงตะกอน, ที่เผาศพ.
ฉวก : (ปุ.) ศพ, ซากศพ, ผี, ฉวศัพท์ ก สกัด.
ฉวกุฏิกา : อิต. กระท่อมผี, ที่เก็บศพ
ฉวฑาหก : ป. คนเผาศพ, สัปเหร่อ
ฉวฑาหก ฉวฬาหก : (ปุ.) สัปเหร่อ (คนผู้ทำ หน้าที่เกี่ยวกับศพ คนผู้ทำหน้าที่เผาศพ) ฉวปุพฺโพ, ทหฺ ภสฺมีกรเณ, ณฺวุ, ทสฺส โฑ. ศัพท์หลัง แปลง ท เป็น ฬ.
ฉวทุสฺส : นป. ผ้าห่อศพ
ฉวาลาต : นป. ถ่านไฟจากฟืนเผาศพ
ธูมกาลิก : ค. ชั่วระยะเวลาแห่งควัน, ชั่วระยะเวลาเผาศพ
มตกิจฺจ : นป. การเผาศพ, วิธีสำหรับคนตาย
วิกฺขิตฺตก : ๑. นป. ศพ;
๒. ค. อันเขาซัดไปแล้ว
สรีรฌาปนกิจฺจ : (นปุ.) กิจคือการยังสรีระให้ไหม้, การเผาศพ.
สุสาน : (นปุ.) ที่เป็นที่นอนแห่งศพ, ป่าช้า. วิ. ฉวสฺส สยนฎฺฐานํ สุสานํ. ฉวสฺส สุ, สยนสฺส สาโน. หรือลบ ย แปลง อ ที่ ส เป็น อา.
อวิค : (นปุ.) ที่ที่บุคคลหนีไม่พ้น, ที่สำหรับเผาศพ, เชิงตะกอน.น+วิ+คมฺธาตุรปัจ.
อาฬหณ อาฬหน อาฬาหณ อาฬาหน : (นปุ.) ป่าช้า วิ. อาคนฺตวา ทหนฺติ อเตฺรติ อาฬหณํ อาฬหนํ วา. อาปุพฺโพ, ทหฺ ภสฺมีกรเณ, ยุ, ทสฺส โฬ. อภิฯ และฎีกา อภิฯ. อาเนตฺวา ทหียเต อเตฺรติ อาฬหณํ อาฬหนํ วา. (ที่เป็นที่นำศพมาเผา).
อาฬาหน : นป. ที่เผาศพ, ป่าช้า, สุสาน
อาฬาหนกิจฺจ : นป. การเผาศพ, การทำฌาปนกิจ
อาฬาหนฏฺฐาน : นป. ที่เผาศพ, สุสาน, ป่าช้า
โอจิต : (ปุ.) เชิงตะกอน (ฐานที่ทำขึ้นสำหรับ เผาศพ). อุปุพฺโพ, จิ จเย, โต.
สพ.พทท : (ปุ.) การให้ซึ่งสิ่งทั้งปวง.
เกสว : (วิ.) มีผม (ผมดก) วิ. เกสา อสฺส อตฺถีติ เกสโว. ว ปัจ. ตทัสสัตถิตัท. รูปฯ ๓๘๒. ส.เกศว.
ฉวสีส : (นปุ.) กระโหลกผี. ส. ศวศีรฺษ.