ปปฏิกา : อิต. เปลือกไม้, สะเก็ด, ชิ้น, เศษ, หน่อ
สกฺขลิ, สกฺขลี : อิต. ช่องหู, ชั้นบาง ๆ , สะเก็ด, ขี้รังแค
สกลิกา : อิต. เสิ้ยน, สะเก็ด
หีร, - รก : นป. เสี้ยน, สะเก็ด, ริ้ว
ปปฏิกา ปปฺปฏิกา : (อิต.) กระบิ คือ แท่ง หรือแผ่นหรือชิ้น ที่บิหรือแยกจากส่วน ใหญ่, สะเก็ด คือชิ้นย่อยของไม้หรือหินที่ แยกจากส่วนใหญ่, กะเทาะ คือสิ่งของหรือ เปลือกไม้ที่หลุดจากพื้นเดิม หรือจากต้น. ป+ปฏ+อิก ปัจ. สกัด อาอิต.
ปปฺปฏก, - ฏิก : ป. กะบิ, สะเก็ด (ดิน); เห็ด
ฉลฺลิ : (นปุ.) หนัง, เปลือก, เปลือกไม้, สะเก็ด. ฉทฺ สํวรณอปวารเณสุ, ลิ, ทสฺส โล. ส. ฉลฺลิ. ฉลฺลี. ฉลฺลี (ปุ.?) ลูกหลาน, เครือเถา, เถาวัลย์.
ชลฺลิ : (อิต.) สะเก็ด, สะเก็ดไม้.
ชลฺลิกา : อิต. หยาดเหงื่อ, ของสกปรก (ขี้ไคล); สะเก็ดไม้ผุ
สงฺขกุฏฺฐี : ป. โรคสะเก็ดขาว, โรคเรื้อน
พฺยญฺชสโยค : (ปุ.) การซ้อนกันของพยัญชนะ, พยัญชนสังโยค คือพยัญชนะที่ใช้ซ้อนกันได้ตามกฎเกณฑ์ หรือพยัญชนะที่เป็นตัวสกดตามอักขรวิธี.