ภย : (วิ.) สะดุ้ง, กลัว, หวาด, เป็นที่กลัว.
ฉมฺภี : (วิ.) หวาด. หวาดหวั่น, ฯลฯ.
จิตฺตุตฺราส : ป. ความสะดุ้งแห่งจิต, ความหวาดกลัว
ตส : (วิ.) หวาด, สะดุ้ง, ตกใจ, คลอนแคลน, กลับกลอก, เคลื่อนที่, เคลื่อนที่ได้, ไป. ตสฺ อุพฺเพคจลเนสุ, อ.
ตสิณ ตสิน : (วิ.) ผู้ทำความหวาด, ฯลฯ.
ตสิณา ตสินา : (อิต.) ตัณหาอันผู้ทำความสะดุ้ง, ความหวาด, ฯลฯ. ตสฺ อุพฺเพเค, อิโน. ศัพท์ต้น แปลง น เป็น ณ.
ตาส : (ปุ.) ความหวาด, ฯลฯ. ตสฺ อุพฺเพเค, โณ.
ปนฺนโลม : ค. ผู้มีขนตก, ผู้มีขนราบ, ผู้ไม่มีความหวาดสะดุ้ง, ผู้สงบระงับ
ปริตฺตาส : (ปุ.) ความหวาด, ความสะดุ้ง, ความพรั่นพรึง. ปริปุพฺโพ, ตสฺ อุพฺเพเค, โณ.
ภายน : (นปุ.) ความสะดุ้ง, ควาหวาด, ความกลัว. ภี ภเย, ยุ.
สนฺตสติ : ก. หวาดสะดุ้ง
สนฺตาส : ป. ความสะดุ้ง, ความหวาดกลัว
อนุตฺตราสีอนุตฺราสี : (วิ.) มีความสะดุ้งหามิได้, ไม่มีความสะดุ้ง, ไม่มีความหวาดเสียว, ไม่สะดุ้ง, ไม่กลัว, ไม่หวาด, ไม่หวาดเสียว.
อนุตฺตราสี อนุตฺราสี : (วิ.) มีความสะดุ้งหามิได้, ไม่มีความสะดุ้ง, ไม่มีความหวาดเสียว, ไม่ สะดุ้ง, ไม่กลัว, ไม่หวาด, ไม่หวาดเสียว.
อนุตฺราสี : ค. ผู้ไม่สะดุ้ง, ผู้ไม่หวาดกลัว
อนุพฺพิคฺค : ค. ไม่สะดุ้งกลัว, ไม่หวาดกลัว
อนุภายติ : ก. กลัว, หวาดกลัว
อสนฺต, อสนฺตาสี : ค. ไม่สะดุ้ง, ไม่หวาดกลัว
อาตงฺค : (นปุ.) ความกลัว, ความหวาด, ความสะดุ้ง.อาปุพฺโพ, ตสฺอุตฺราเส, อ.แปลง สเป็นคนิคคหิตอาคม.
อุตฺตสฺต, - ตฺรสฺต : กิต. หวาดกลัวแล้ว, สะดุ้งแล้ว
อุตฺตสติ : ก. หวาด, สะดุ้ง, ผวาตกใจ
อุตฺตสน : ๑. นป. การหวาดกลัว, การสะดุ้ง;
๒. ค. หวาดกลัว, สะดุ้ง
อุตฺตาส : ป. ความหวาด, ความสะดุ้ง
อุตฺตาสวนฺตุ : ค. มีความสะดุ้ง, มีการหวาดผวา
อุตฺรสติ อุตฺตรสติ อุตฺตรสฺติ : (อิต.) ความหวาด, ความหวาดเสียว, ความสะดุ้ง, ความตกใจ, ความกลัว. อุปุพฺโพ, ตฺรสฺ อุพฺเพเค, ติ.
อุตฺราสิ อุตฺตราสี : (วิ.) หวาด, หวาดเสียว, สะดุ้ง, ตกใจ, กลัว.
อุพฺพิคฺค อุพฺเพค : (วิ.) หวาด, หวาดหวั่น, หวาดเสียว, ตกใจ, สะดุ้ง. อุปุพฺโพ, วิชี ภยจลเนสุ, อ. แปลง ว เป็น พ ช เป็น ค ศัพท์ต้นแปลง ค เป็น คฺค ศัพท์หลังวิการ อิ เป็น เอ ซ้อน พฺ.
อุสฺสงฺกี : (วิ.) หวาด, หวาดเสียว, สะดุ้ง, กลัว, ตกใจ. อุปุพฺโพ, สกิ สงฺกายํ, อี.