หิตา : (อิต.) ความเกื้อกูล, ประโยชน์เกื้อกูล, ประโยชน์. หิ วุฑฺฒิปวตฺตเนสุ, โต.
หิต : (นปุ.) ความเจริญ, ความรุ่งเรือง. หิ. วุฑฺติยํ, โต.
นินฺนหุต : (นปุ.) นินนหุต ชื่อมาตรานับ เท่า กับเลข ๑ มีสูญตามหลัง ๓๕ สูญ. นหุตลกฺขสตํ นินฺนหุตํ. ปญฺจตึสติพินฺทุส- หิตา เอกา เลขา.
รจฺฉา : (อิต.) ถนน, ทาง, ทางเดิน, ตรอก, รอย, รอยขีด. วิ. รถสฺส หิตา รจฺฉา รทียติ ปถิเกหีติ วา รจฺฉา. รทฺ วิเลขเณ, โฉ. รทิตพฺพาติ วา รจฺฉา, รทนํ วิเลขนํ วา รจฺฉา.
หิตานุหิตปโยชน : (นปุ.) ประโยชน์เกื้อกูลน้อยใหญ่, หิตานุหิตประโยชน์.
หิตกฺกร : ค. ผู้ทำประโยชน์เกื้อกูล
หิตวห : ค. นำมาซึ่งประโยชน์เกื้อกูล
อตฺตหิต : (นปุ.) ประโยชน์เกื้อกูลแก่ตน, ประโยชน์ของตน, อัตหิตะ (ประโยชน์ส่วนตัว).
อตฺตหิตา : (อิต.) ประโยชน์เกื้อกูลแก่ตน, ประโยชน์ของตน, อัตหิตะ (ประโยชน์ส่วนตัว).
อปฺปณิหิต : (ปุ.) อัปปณิหิตะชื่อวิโมกข์อย่างหนึ่ง.
อปฺปณิหิตวิโมกฺข : ป. ความพ้นเพราะไม่มีกิเลสเป็นที่ตั้ง, อัปปณิหิตวิโมกข์
กฏิสโมหิต : ค. ซึ่งติดหรือผูกบั้นเอว
กรุณาเวคสมุสฺสาหิตมานาส : (วิ.) ผู้มีฉันทะ มีในใจอันกำลังแห่งกรุณาอันให้อุตสาหะ พร้อมแล้ว. เป็น วิเสสนบุพ. กัม. มี ณ ปัจ. ราคาทิตัท. ส ปัจ. ตทัสสัตถิตัท. ฉ. ตัป. และ ต. ตัป. เป็นภายใน.
กิเลสาทิมลวิรหิต : (วิ.) ผู้เว้นแล้วจากมลทิน มีกิเลสเป็นต้น.
โกโสหิต : ค. ซึ่งอยู่ในฝัก
คูหิต, คูฬฺห : ค. อันเขาซ่อนแล้ว, อันเขาปกปิดแล้ว
โทสสญฺญิต, - สญฺหิต : ค. ซึ่งประกอบด้วยโทษ
นิหิต : กิต. เก็บ, รักษา, ฝัง, ตั้งไว้
ปชหิต : กิต. ละแล้ว, เว้นแล้ว
ปฏิกูลคาหิตา : อิต. ความเป็นผู้ถือเอาโดยอาการอันขัดแย้ง
ปณิหิต : กิต. (อันเขา) ตั้งไว้แล้ว, มุ่งแล้ว, ปรารถนาแล้ว
ปทกฺขิณคฺคาหิตา : อิต. ความเป็นผู้ถือเอาโดยเบื้องขวา, ความรับเอาโดยความเคารพ, ความฉลาด, ความชำนาญ
ปรโลกหิตาวหนกมฺม : (นปุ.) กรรมอันเป็น เครื่องนำมาซึ่งประโยชน์เกื้อกูลในโลกอื่น.
ปรหิต : นป. ประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้อื่น
ปวาหิต : ค. ซึ่งถูกนำไป, ซึ่งถูกพัดไป, ซึ่งถูกลากไป
ปวาหิตตฺต : นป. ความเป็นแห่งสิ่งซึ่งถูกนำไป, การถูกนำไป, การฝัดออก
ปหิต : ค. อันถูกส่งไปแล้ว; ตกลงใจ, ตั้งใจ, ซึ่งมีพลัง, มีกำลัง
ปาณิหิต : ค. ผู้บำเพ็ญประโยชน์เกื้อกูลต่อสัตว์
ปิหิต : ค. อันเขาปิดแล้ว
พาหิต : ค. อันเขากั้น, ซึ่งเขาป้องกัน
พาหิตตฺต : นป. การกั้น, การป้องกัน
พาหิตปาป : (วิ.) มีบาปอันลอยแล้ว.
มิจฺฉาฐปิต มิจฺฉาปณิหิต : (วิ.) อัน...ตั้งไว้แล้วผิด, อัน...ตั้งไว้ผิดแล้ว.
มิจฺฉาปณิหิต : ค. นำผิด, ตั้งตนไว้ผิด
มิหิต : กิต. ยิ้มแย้ม
ยถาวิหิต : ค. ตามที่ได้กำหนดหรือจัดไว้แล้ว
วิชหิต : กิต. ละแล้ว
วิมฺหิต : กิต. ประหลาดแล้ว
วิรหิต : กิต. เว้นแล้ว
วิหิต : กิต. ตั้งไว้แล้ว, จัดแจงแล้ว
สนฺนิหิต : กิต.วางแล้ว, เตรียมแล้ว
สมาหิต : กิต. ตั้งมั่นแล้ว
สวิหิต : กิต. สำรวมแล้ว
สหิต : ค. ซึ่งตระเตรียม, ซึ่งจัดหา
สุฏฐสมาหิต : (วิ.) ตั้งมั่นแล้วด้วยดี, มีจิตตั้งมั่นแล้วด้วยดี.
สุหิต : (วิ.) มีประโยชน์เกื้อกูลด้วยดี. ฉ. พหุพ.
หิตกร หิตกฺกร : (วิ.) ผู้ทำการเกื้อกูล, ผู้ทำประโยชน์เกื้อกูล, ผู้ทำการอุดหนุน.
อจฺจาหิต : ค. ร้ายมาก, ทารุณ
อญฺญวิหิต : ค. ซึ่งส่งใจไปไว้ในอารมณ์อื่น, มีจิตใจไขว้เขว
อติคาฬฺหิต : กิต. ถูกปราบปราม, ถูกทำลายแล้ว