วิกตฺถติ : ก. คุย, อวด
กิตฺถี : (วิ.) สรรเสริญ, ฯลฯ, อวด. กิตฺ สํสนฺทเน, ถี.
สิลาฆ : (วิ.) ชม, ชมเชย, ยกย่อง, สรรเสริญ, อวด.
กตฺถติ : ก. อวดคุย, สรรเสริญ, ยกย่อง
กตฺถนา : (อิต.) การชม, การชมเชย, การยก ย่อง, การพรรณา, การอวด, ความชม, ฯลฯ. กตฺถฺ สิลาฆายํ, ยุ, อิตฺถิยํ อา.
โกณฺฏ : ป. คนห้าวหาญ, คนอวดรู้
ปณฺฑิตก : ป. คนที่เข้าใจว่าตนเป็นบัณฑิต, คนเห่อความรู้, คนอวดฉลาด
ปทฺวารฏฺฐายินี : ค. ผู้ยืนแอบประตู, ผู้ยืนอวดทรวดทรงอยู่ที่ประตู
วิกตฺถก : ค. ผู้คุยโม้, ผู้อวด
วิกตฺถน : นป. การคุย, การอวด
สมฺภาวน : (นปุ.) การสรรเสริญ, การอวดอ้าง, ความสรรเสริญ, ความอวดอ้าง, สํปุพฺโพ, ภู สตฺตายํ, ยุ.
สมฺภาวนา : (อิต.) การสรรเสริญ, การอวดอ้าง, ความสรรเสริญ, ความอวดอ้าง, สํปุพฺโพ, ภู สตฺตายํ, ยุ.
อุตฺตริมนุสฺสธมฺม : (ปุ.) ธรรมของมนุษย์ ผู้ยิ่ง, ฯลฯ, ธรรมอันยิ่งของมนุษย์, ฯลฯ, คุณอันยิ่งของมนุษย์, ฯลฯ, อุตตริมนุสธัม. อุตตริมนุษยธรรม คือคุณธรรม (ความดี ผล) อันเกิดจากการปฏิบัติสมถะ (สมาธิ) ถึงขั้นจิตเป็นอัปปนา หรือจากการปฏิบัติ วิปัสสนาถึงขั้นละกิเลสเป็นสมุจเฉท มีคำ เรียกคุณธรรมนั้น ๆ อีกหลายคำ พระพุทธ เจ้าทรงห้ามภิกษุอวด ปรับอาบัติขั้นสูงถึง ปาราชิก วิ. อุตฺตริมนุสฺสานํ ญายินญฺเจว อริยานญฺจ ธมฺโม อุตฺตริ มนุสฺสธมฺโม.
อุลฺลปติ : ก. พูดอวด, พูดหลอก, ร้องเรียก
อวตรณ : (นปุ.) การข้ามลง, การหยั่งลง.อวปุพฺโพ, ตรฺตรเณ, ยุ.ส.อวตรณ.
อวตรติ : ก. หยั่งลง, แบ่งภาคลงมาเกิด
อวตส : (วิ.) ยอด, เลิศ, ประเสริฐ.
อวตส : (ปุ.) เครื่องประดับหู, ตุ้มหู.วิ.อุทฺธํตสียเตติอวตํโส.อวปุพฺโพ, ตสฺอลงฺกาเร, อ, นิคฺคหิตาคโม.
อวิต : ค. ปกปัก, รักษา, ดูแล
อวีต : ค. ไม่ไปปราศ, ไม่หมดสิ้น