สงฺฆฏฺเฏติ : ก. เสียดสี, ท้าทาย, เยาะเย้ย
อุปฺปณฺเฑติ : ก. เยาะเย้ย, หยัน, เสียดสี
เกลิ เกฬิ : (นปุ.) ความเยาะเย้ย. กีฬฺ วิหาเร, ณิ.
เกฬิ : อิต. กีฬา, การเล่น; การเยาะเย้ย
สงฺฆฏฺฏน : นป. การเสียดสี, การท้าทาย, การยั่ว, การเยาะเย้ย
อุปฺปฑนา : อิต. การเยาะเย้ย, การเสียดสี
ปริภาสติ : ก. บริภาษ, เยาะ, ด่า
ฆฆติ : ก. หัวเราะ, หัวเราะเยาะ
นิมฺมานิยติ : ก. อันเขาลดต่ำลง, อันเขาเย้ยหยัน, อันเขาไม่นับถือ
ปฏิเกฬนา : อิต. การเล่นโต้กลับ, การเล่นฝ่ายตรงข้าม; การเย้ยหยันตอบ
ปริภว : ป. ความเย้ยหยัน, ด่าว่า, ดูแคลน, ลำบาก
ปริภาสก : ค. ผู้บริภาษ, ผู้ติเตียน, ผู้เย้ยหยัน
ปริหสติ : ก. หัวเราะ, เย้ยหยัน
ปริหาส : ป. การรื่นเริง, การหัวเราะ, การเย้ยหยัน
วมฺภน : นป.,- นา อิต. การเย้ยหยัน, การสบประมาท
วมฺภิต : กิต. สบประมาทแล้ว, เย้ยหยันแล้ว
วมฺภี : ค. ผู้สบประมาท, ผู้เย้ยหยัน
วมฺเภติ : ก. สบประมาท, เย้ยหยัน
อนุหสติ : ก. หัวเราะ, หัวเราะเยาะ
อวหสติ : ก. หัวเราะเยาะ
อวหาส : ป. การแย้มหัว, การหัวเราะเยาะ
อูหสติ : ก. หัวเราะเยาะ, ล้อ
อูหสน : นป. การหัวเราะเยาะ, การล้อ
โอภาสติ : ก. ๑. โอภาส, ปราศรัย, กล่าวโทษ, เย้ยหยัน, ด่า, พูดคัดค้าน;
๒. ส่องแสง, รุ่งโรจน์
ยาคู : (ปุ.) ยาคู ชื่อตำแหน่งสมณศักดิ์พื้นบ้านของภาคอีสาน ชาวอีสานมีประเพณีแต่งตั้งภิกษุที่เป็นกำลังของศาสนาด้วยการสรงน้ำ สรงครั้งแรกได้รับสมญาว่า ยาซา สรงครั้งที่สองได้รับสมญาว่า ยาคู. ยชฺ เทวปูชายํ, อู. แปลง ช เป็น ค ทีฆะต้นธาตุ.
ยามา : (อิต.) เทวดาชั้นยามะ วิ. ทุกฺขโต ยาตา อปคตาติ ยามา (ปราศจากความลำบาก). ทิพฺพสุขํ ยาตา ปยาตา สมฺปตฺตาติ ยามา (ถึงแล้วซึ่งความสุขอันเป็นทิพ). จากอภิธรรม.
ยาวนฺตุ : (วิ.) มีปริมาณเท่าใด, มีประมาณเท่าใด. วิ. ยํ ปริมาณ มสฺสาติ ยาวนฺตํ. โมคฯ ลง อาวนฺตุ ปัจ. รูปฯ ๓๖๙ ลง วนฺตุ ปัจ. ทีฆะ อ ที่ ย เป็น อา.
ยาจนก : ค. ซึ่งขอ, ผู้ขอ
ยาจนา : (อิต.) การขอ, การขอร้อง, การร้องขอ, การวิงวอน. ยาจฺ ยาจเน, อ, ยุ.
ยาจิต : กิต.ขอ, ขอร้อง, อ้อนวอนแล้ว
ยาจิตก : นป. ของที่ยืมมา
ยาเชติ : ก. ให้บูชายัญ, อ้อนวอนให้ทำการบูชายัญ
ยาติ : ก. ไป, ดำเนินไป, ก้าวไป
ยาถาว : ค. แน่นอน, แน่แท้, จริง
ยาถาวโต : ก. วิ. โดยแน่นอน, โดยแน่แท้, อย่างจริงแท้
ยานิก, - นิย : ค. ซึ่งนำไป, ซึ่งพาไป
ยานีกต : ค. ทำให้ชำนาญแล้ว, ทำให้เคยชินแล้ว
ยานึกต : (วิ.) กระทำให้เป็นยานแล้ว.
ยาปนมตฺต : (วิ.) (อาหาร) สักว่าเป็นเครื่องอัตภาพให้เป็นไป, พอยังชีวิตให้เป็นไป, พอเลี้ยงชีวิต, พอเยียวยาชีวิต.
ยาปนา : (อิต.) การยังอัตภาพให้เป็นไป, การยังชีวิตให้เป็นไป, ฯลฯ.
ยาปนีย : (วิ.) พึงยัง...ให้เป็นไป, ฯลฯ.
ยาเปติ : ก. เลี้ยงชีพ, ดำรงชีพ, ยังชีวิตให้เป็นไป ; ให้ไป ; นำไป
ยาวก : (ปุ.) ครั่ง. ยุ มิสฺสเน, ณฺวุ.
ยาวกีว : (อัพ. นิบาต) เพียงใด, เพียงไร.
กณฺฑุ กณฺฑุติ กณฺฑู กณฺฑูยา : (อิต.) ความคัน, โรคคัน, ต่อมเล็ก ๆ, ฝี, ลำลาบเพลิง หิด, หิดด้าน, หิดเปลื่อย. กณฺฑฺ เภทเน, อุ. ศัพท์ที่ ๒ ลง อ ปัจ. ประจำธาตุ แล้วเอา อ ที่ ฑ เป็น อุ ติ ปัจ. ศัพท์ที่ ๓ ลง อุ ปัจ. แล้วทีฆะ ศัพท์ที่ ๔ ลง อ ปัจ. ประจำ ธาตุแล้วลง ณฺย ปัจ. เอา อ ที่ ฑ เป็น อู. ส. กณฺฑุ กณฺฑู กณฺฑูยา.
ขตฺติยา : (อิต.) นางกษัตริย์, หญิงผู้เป็นพระเจ้าแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดินผู้หญิง. วิ. ขตฺติยสฺส อปจฺจํ ขตฺติยา. ณ ปัจ. อา อิต.
ฉพฺยาปุตฺต : (ปุ.) ฉัพยาบุตร ชื่อตระกูลช้าง ชื่อพญานาคราช.
ชาคริยา : (อิต.) ความตื่น (จากหลับ), ฯลฯ. ชาครเมว ชาคริยา. ย ปัจ. อิอาคม. ส.ชาคฺริยา.
ติยามา : (อิต.) กลางคืน วิ. ตโย ยามา เอตฺถาติ ติยามา.