ปฏิปฺผรติ : ก. แผ่ออกไป, ฉายแสง, เปล่งออก, โต้, คัดค้าน
กลห : (ปุ.) วาทะเป็นที่โต้เถียง วิ. กลหนฺติ อสฺมินฺติ กลโห. กลหฺ กุจฺฉเน, อ. วาจา เป็นเครื่องโต้เถียง วิ. กลียติ ปริมียติ อเนน สูรภาวนฺติ กลโห. กลฺ สํยฺ ยาเณ, โห. ลง อ ปัจ. ประจำธาตุก่อนแล้วลง ห ปัจ. การ ทะเลาะ, การวิวาท, ความทะเลาะ. ความวิวาท, ความทุ่มเถียง วิ. กลหนํ กลโห. ส. กลห.
กลหน : (นปุ.) วจนะเป็นที่โต้เถียง, ฯลฯ. ยุ ปัจ.
ปฏิเกฬนา : อิต. การเล่นโต้กลับ, การเล่นฝ่ายตรงข้าม; การเย้ยหยันตอบ
ปฏิมนฺเตติ : ก. โต้, ตอบโต้, ตอบ, คัดค้าน
ปฏิวาท : ป. คำกล่าวตอบ, คำพูดย้อน, การสวนคำ, คำต่อว่าโต้กลับ
ปฏิเสนิยติ : ก. ประพฤติเป็นศัตรู, แก้แค้น, โต้เถียง, ประคารม, ไสส่ง
ปรวาท : ป. คำกล่าวของผู้อื่น, คำเล่าลือของผู้อื่น; วาทะฝ่ายตรงข้าม, คำโต้แย้ง
ปวาทก, ปวาทิย : ค. ผู้ชอบพูด, ชอบอภิปราย, ชอบโต้
วาที : ป. ผู้กล่าว, ผู้ชี้แจง, ผู้พูด, ผู้โต้, คนเล่นดนตรี
วิคฺคห : ป. การทะเลาะ, การโต้เถียง, การแยกออกเป็นส่วน ๆ, กาย, ตัว
วิวทติ : ก. โต้เถียง, ทะเลาะ
วิวาท : ป. การกล่าวต่างกัน, การโต้เถียง, การทะเลาะ
อนุปาต : ป. การโต้เถียง, การติเตียน
อนุปาตี : ค. ผู้โต้คารม, ผู้ติดตาม
อภิยุชฺฌติ : ก. ต่อสู้, โต้เถียง, ฆ่าฟัน, ทะเลาะ
อวิปจฺจนีกสาตตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่ยินดีในการโต้แย้ง
อวิวาท : ป. การไม่วิวาท, การไม่โต้แย้ง; การยินยอมตกลง
อุปารทฺธ : กิต. ติเตียนแล้ว, โต้เถียงแล้ว, คัดค้านแล้ว
อุปารมฺภติ : ก. ตำหนิ, โต้แย้ง, กล่าวค้าน