นิพฺพิชฺฌติ : ก. ทำให้แตกออก, เจาะ, ไช, ทำลาย
ปาเรติ : ก. เจาะ, ไช, แทง
อนุวิชฺฌติ : ก. ๑. แทง. เจาะ, ไช ;
๒. รู้แจ้ง, แทงตลอด
อภินิพฺพิชฺฌติ : ก. เจาะ, แทง, ไช
อภิวิชฺฌติ : ก. เจาะ, แทง, ไช
อาวิชฺฌติ : ก. หมุนเวียน, วนเวียน; แทง, เจาะ, ไช, ดึง, ลาก
อาวุณาติ : ก. ร้อยรัด, เย็บ, ร้อยเข้ากัน, เสียบ, เจาะ, ไช
โอวิชฺฌติ : ก. เจาะ, ไช
ขาท : (วิ.) ขุด, เจาะ, ไช. ขณุ ขนุ ธาตุ ท ปัจ.
ขติ : (อิต.) การขุด, การเจาะ, การไช. ขนุ+ ติปัจ. ลบ นุ.
นิตฺตุทน : นป. การเจาะ, การแทง, การตำ, การไช
นิพฺพิทฺธ : ค. อัน...ทำให้แตก, อัน...เจาะไช, อัน...ทำลาย
พฺยธ : (ปุ.) การเจาะ, การแทง, การไช. วิธฺ วิชฺฌเน, อ.
อวทารณ : (วิ.) ขุด, เจาะไช, เซาะ, เซาะลง, ทำลาย.
อาวิชฺฌน : นป. การหมุนเวียน; การแทง, การไช
อาวิชฺฌนก : นป., ค. สิ่งที่หมุนไปรอบๆ, ที่สำหรับชัก (เชือก) ; ซึ่งเจาะไช, ซึ่งหมุนไปรอบๆ
อาวิธ : ป. เครื่องเจาะ, เครื่องไช, สิ่ว, สว่าน
อุพฺเพธ : (ปุ.) การเจาะขึ้น, การไชขี้น, การแทงขึ้น, การสูงขึ้น, การพวยพุ่ง. อุปุพฺโพ, วิธฺ วิชฺฌเน, อ.