ตัด : ฉินฺทติ (ฉิท+อ) ฉินฺทิตฺวา, เฉตฺวา, อจฺฉินฺทิตฺวา
อิ่ม : โสหิจฺจํ, ตปฺปนํ, ติตฺติ [อ.]
กดขี่, รุกราน : อวสาเทติ [ก.]
กระฉับกระเฉง, ไม่หดหู่ : อลีน [ค.]
กระดานพิง, พนักพิง : อปาลมฺภ [ป.]
กระโดดลง : อเวกฺขิปติ [ก.]
กอด, จูบ : อปลาเลติ, อปลาเฬติ [ก.]
ก้อนเหล็ก : อโยธาตุ, นิกฺขํ, สลากํ, อโยปิณฺฑํ
กินอาหาร : อทนํ [นป.]
กุญแจ, เครื่องไข : อวาปุรณํ [นป.]
กุญแจ, ดาล : อปาปุรณํ, อปาปุรนํ [นป.]
โกนออก, ขูดออก : อลิขติ [ก.]
ความเสื่อม : อปาโย
ค้อนเหล็ก : อยกูฏํ
แต่งตัว : อลงฺกโรติ, ปสาเธติ, ปฏิยาเทสิ, ปิลนฺธติ, อภิสงฺขโรติ
ประดับประดา : อลงฺกตปฏิยตฺตํ
ปีเก่า : อตีตสํวจฺฉโร
ไป, ดำเนินไป : อคมาสิ, ปายาสิ, ปฏิปชฺชิ
ผิดวิสัย : อวิสโย
ภายหลัง : อถาปรภาเค, อปรภาเค
ไม่เกียจคร้าน : อตนฺทิต, อนลส
ไม่คู่ควร : อภพฺพ
ไม่ท้อถอย : อโนลีนจิตฺโต
ไม่มีทุกข์ : อนีฆ
ไม่ไร้ผล : อนิปฺผล
รับผิดชอบต่อหน้าที่ : อนิกฺขิตฺตธุโร
โรคลมบ้าหมู : อปมาโร, อปสฺมาโร
วันคืน : อโหรตฺตํ, อโหรตฺโต
สบายไม่มีโรค : อโรคีนํเยว สปฺปายา โหนฺติ
สายฟ้า : อสนิ, วิชฺชุ
เสื่อมลาภ : อลาโภ อุปฺปนฺโน
หางตา, มุมตา : อปางฺโค
ให้แล้ว : อทาสิ, อทา
กฎอัยการศึก : รฏฺเฐ อปกติกาเล, กติกํ
กระตือรือร้น : อุสฺสุก, พฺยาวฏ, อเปกฺขก, อภิชวติ [ก.]
กรุงศรีอยุธยา : สิริอยุชฺฌิยนครํ
กฤษณา : ตคร, โลหํ, อครุ
กองทัพ : วาหินี, ธชินี, เสนา, จมู, จกฺกํ, พลํ, อนีโก, เสนา, เสนาพฺยูโห, อนีกํ [นป.]
ใกล้ : อาสนฺน, สามนฺต, สนฺติก, สมีป, อวิทูร
เขลา : พาล, มนฺท, อวิญฺญู, ชฬ, พาลิส
ความสบาย : ผาสุกํ, อนามยํ, อาโรคฺยํ
เครื่องประดับ : อาภรณ, อลงฺการ, ปสาธน, ปสาธนํ
นิครนถ์ : นิคณฺโฐ, อเจลโก, ทิฆมฺพโร
ประดับ : ปฏิยาเทสิ, อลงฺกโรติ, มณฑยติ, ปสาเธติ, ปิลนฺธติ, อภิสงฺขโร
ปล่อยวาง ไม่อาลัย : จาโค ปฏินิสฺสคฺโค มุตฺติ อนาลโย
เป็นเอก : เอก, อทุตย
ผู้ไม่โลภ : โลเภน อนภิภูโต โหติ, สนฺตุฏฺโฐ
ไม่แปลก : นิพฺพิเสโส, อวิเสโส
ไม่ผิด, ถูก : อปณฺณก, อวิรูทฺธ
ไม่มีชื่อเสียง : อปญฺญาต, อปากฏ