มิจฉา : [มิดฉา] ว. ผิด, แผลงใช้ว่า มฤจฉา ก็มี. (ป. มิจฺฉา; ส. มถฺยา).
มิจฉาจาร : น. การประพฤติผิด. (ป. มิจฺฉา + อาจาร).
มิจฉากัมมันตะ : น. ''การงานอันผิด'' คือ ประพฤติกายทุจริต. (ป.).
มิจฉาจริยา : น. การประพฤติผิด.
มิจฉาวาจา : น. ''การเจรจาถ้อยคําผิด'' คือ ประพฤติวจีทุจริต. (ป.).
มิจฉาวายามะ : น. ความพยายามผิด. (ป.).
มิจฉาสติ : น. ความระลึกในทางผิด. (ป.).
มิจฉาสมาธิ : น. สมาธิผิด, ความตั้งใจผิด. (ป.).
มิจฉาสังกัปปะ : น. ความดําริในทางที่ผิด. (ป.).
มิจฉาอาชีวะ : น. การเลี้ยงชีพในทางผิด.
มิถยา : [มิดถะหฺยา] ว. มิจฉา. (ส. มิถฺยา; ป. มิจฺฉา).
มฤจฉา : [มะริดฉา] ว. มิจฉา, ผิด. (ป. มิจฺฉา; ส. มิถฺยา).
มัศยา : [มัดสะหฺยา] น. ปลา. (ส. มตฺสฺย, มตฺสฺยา; ป. มจฺฉ, มจฺฉา).
มิจฉาชีพ : น. การหาเลี้ยงชีวิตในทางผิด, อาชีพที่ผิดกฎหมาย, เช่น เขาประกอบมิจฉาชีพ. ว. ที่หาเลี้ยงชีวิตในทางผิด, ที่ประกอบอาชีพ ผิดกฎหมาย, เช่น พวกมิจฉาชีพ. (ป. มิจฺฉา + อาชีว).