ทุกฺขิต : (วิ.) ผู้ลำบาก วิ. ทุกฺขตีติ ทุกฺโข. ทุกฺขฺ ทุกฺเข, อิโต. ผู้มีความลำบากเกิดพร้อมแล้ว, ผู้มีความลำบากทุกประการ. วิ. ทุกขํ สํชาตํ เอตสฺสาติ ทุกฺขิโต. ผู้มีความลำบาก วิ. ทุกฺขํ อสฺส อตฺถีติ ทุกฺขิโต. ผู้เป็นไปแล้วโดย ความลำบาก, ผู้เป็นไปด้วยความยาก. วิ. ทุกเขน อิโตติ ทุกฺขิโต. ทุกฺข+อิตศัพท์.
พฺยามปฺปภาปริกฺขิต : (วิ.) อันแวดล้อมแล้วด้วยรัศมีมีวาหนึ่งเป็นประมาณ. หนึ่งเป็นคำเหน็บเข้ามา.
อเปกฺขิต : กิต. หวังแล้ว, ปรารถนาแล้ว, เพ่งแล้ว
อสมเวกฺขิต : กิต. ไม่แลดู, ไม่ตรวจดูแล้ว
อุกฺขิต : กิต. ถูกประพรมแล้ว, ถูกฉาบทาแล้ว
โอกฺขิต : กิต. ประพรมแล้ว
ขติ : (อิต.) การขุด, การเจาะ, การไช. ขนุ+ ติปัจ. ลบ นุ.
ขตุ : (ปุ.) หลุม, บ่อ, สระ, บ่อน้ำ. ขนุ+ตุ ปัจ. ลบ นุ.
ปริกฺขต : กิต. ขุดแล้ว, ตระเตรียมแล้ว, จัดแจงแล้ว