สุสิร : (วิ.) มีช่อง, ฯลฯ. สุสิ+รปัจ. ตทัสสัตถิตัท.
โสตพิล : นป. ช่องหู
หตวกาส : (วิ.) มีปัจจัยเป็นเครื่องตั้งลงอันขจัดแล้ว, หมดโอกาส, หมดหนทาง, หมดช่องทาง.
อกฺขิฉิทฺท : นป. ช่องตา
อจฺฉิทฺท : (วิ.) ไม่มีช่อง, ไม่ขาดสาย.
อโนกาส : ค. ไม่มีโอกาส, ไม่มีช่อง
อวกาส, โอกาส : ป. โอกาส, ช่องทาง, ห้อง
อวจฺฉิทฺท : ค. ใช้ในคำว่า ฉิทฺทาวฉิทฺทํ เป็นรู, เป็นช่อง
อวาตปานก : ค. ไม่มีช่องกินลม, ไม่มีหน้าต่าง
อวิรล, อวิรฬ : ค. ไม่บาง, ไม่ห่าง, ไม่มีช่อง
อสุสิร : ค. ไม่มีโพรง, ไม่มีช่อง
อากาส : (ปุ.) ช่องว่าง, ช่องว่างมีในกาย, กลางหาว, อากาศ, ฟ้า (ไถไม่ได้ ไม่อาจไถ เขียนไม่ได้), วิ. นกสฺสตีติอากาโส.กสิตุวิเลขิตุนสกฺโกตีติอตฺโถ.ภูสํกาสนฺเตทิปฺ-ปนฺเตปทตฺถาเอเตนาติวาอากาโส.อา-ปุพฺโพ, กสฺวิเลขเน, โณ.ส.อากาศ.
อารปถ : ป. ช่องเข็ม, รูเข็ม
อาวิญฺชน : (วิ.) ชัก, ฉุด. อาวิญฺชนฉิทฺท ช่องสำหรับชัก.
อุปวีณ : (ปุ.) หนังสำหรับพันช่องพิณ, คอพิณ. วิ. วีณาภาวํ อุปคจฺฉติ อเนนาติ อุปวีโณ.
อุมงฺค อุมฺมงฺค : (ปุ. นปุ.) ช่องเป็นที่ไปใน เบื้องต่ำ, ทางใต้ดิน, ท่อน้ำ, อุมงค์, อุโมงค์. อโธปุพฺโพ, มคิ คติยํ, อ, ธโลโป, อสฺสุ. ศัพท์หลังซ้อน มฺ.