สนฺทาเลติ : ก. ทำลาย
สพฺพทา : (อัพ. นิบาต) ในกาลทั้งปวง, ในกาลทุกเมื่อ, ทุกเมื่อ.
สมฺปทาลน : นป. การฉีก, การผ่า, การทำลาย
สมฺปทาเลติ : ก. ฉีก, ผ่า, ทำลาย
สมุทาคมน : (นปุ.) ความเป็นไป, ความเป็นอยู่, ความมีอยู่. สํ+อุ+อาคมน ทฺ อาคม.
สมุทาจรณ : นป. ความประพฤติ
สมุทาจรติ : ก. ปรากฏขึ้น
สมุทาหรณ : นป. การร้องเรียก, การเปล่ง
สุนนฺทา : (อิต.) สุนันทา ชื่อสวน ชื่อสระ, พระนางสุนันทา ชื่อพระชายาของพระอินทร์.
เสทาวกฺขิตฺต : ค. ชุ่มด้วยเหงื่อ
หลิทฺทา, หลิทฺที : อิต. ขมิ้น
หลิทฺทา หฬิทฺทา หลิทฺที หฬิทฺที : (อิต.) ขมิ้น.
องฺคุลิมุทฺทา : (อิต.) หัวแหวนมีอักษร, แหวนตรา, แหวนมีอยู่ที่นิ้วมือ. วิ. องฺคุลิมุทฺทา.ส.ตัป.องฺคุลิ+มุทฺธาเป็นองฺคุลิมุทฺธา บ้าง.
องฺคุลิมุทฺทา, - มุทฺทิกา : อิต. แหวน, แหวนตรา
อญฺญทา : (อัพ. นิบาต) ในกาลอื่น, ในกาลบางคราว.
อทฺทา : (อิต.) แผ่นดิน.อทฺทฺคติหึสาสุ, อ.
อนาทา : กิต. ไม่ถือเอา
อนุททาติ : ก. ยอมให้, เพิ่มให้ ; อนุญาต
อนุปฺปทาติ : ก. เพิ่มให้, สนับสนุน, มอบ, บริจาค
อนุปฺปทาตุ : ป. ผู้เพิ่มให้, ผู้สนับสนุน, ผู้มอบให้
อนุปาทา : กิต. ไม่ยึดมั่น, ไม่ถือมั่น
อนุปาทานิย : ค. ผู้ไม่มีความยึดมั่น
อปฺเปกทา : (อัพ. นิบาต) ในกาลบางครั้ง, ในกาลบางคราว, บางคราว.
อภินิพฺพิทา : อิต. ความเบื่อหน่ายโลก
อภิวาทาเปติ : ก. ให้อภิวาท, ให้นอบน้อม
อวทาปน : นป. ความสะอาด, ความหมดจด
อวทารณ : (วิ.) ขุด, เจาะไช, เซาะ, เซาะลง, ทำลาย.
อาชีวสมฺปทา : อิต. ความถึงพร้อมแห่งการเลี้ยงชีพ
อาทาติ : ก. ถือเอา, ฉวย, จับเอา
อาทาปาริวเวนฺทิกา : อิต. นกเงือก
อาทายี : ป. ผู้ถือเอา
อาทา, อาทาย : กิต. ถือเอาแล้ว, พาเอาแล้ว
อายตจฺฉทา : อิต. ต้นกล้วยชนิดหนึ่ง
อาลกมนฺทา : อิต. เมืองของท้าวกุเวร
อาหจฺจปทา : (วิ.) มีขาจรดแม่แคร่, มีขาจด แม่แคร่.
อาฬกมนฺทา : อิต. เมืองท้าวกุเวร
อินฺทานุช อินฺทาวร : (ปุ.) พระวิษณุ.
อินฺทาริ : (ปุ.) ข้าศึกของพระอินทรน์, อสูร, ผี,
อุทฺทาลน : นป. การรื้อออก, การทำลาย
อุทฺทาเวติ : ก. รื้อออก, ทำลาย
อุทาเนติ : ก. อุทาน, เปล่ง, เปล่งวาจา
อุทาหาร : ป. การเปล่ง, การสวด, การสาธยาย
อุปทา : อิต. บรรณาการ
อุปสมฺปทาเปกฺข : (วิ.) ผู้เพ่งอุปสมบท, ผู้มุ่ง อุปสมบท, ผู้ตั้งใจอุปสมบท.
อุปาทานกฺขนฺธ : ป. ความยึดถือขันธ์
อุปาทานกฺขย : ป. ความสิ้นไปแห่งอุปาทาน
อุปาทานขนฺธ : (ปุ.) ขันธ์อัน สัตว์เข้าไปยึดถือไว้, ขันธ์ที่สัตว์เข้าไปถือ มั่น, ขันธ์ที่สัตว์เข้าไปยึดถือไว้.
อุรุนฺทา : อิต. ความโล่งอก, การหายใจสะดวก
เอกทา : (อัพ. นิบาต) บางครั้ง, บางที, บาง คราว, ในกาลหนึ่ง, ในกาลบางครั้ง, ใน กาลบางคราว, ในกาลครั้งหนึ่ง.