ผาสุก : (ปุ.) ความอิ่มใจ, ฯลฯ. ก สกัด. ส. ผาสุก.
ยถาผาสุก : (วิ.) มีความสำราญอย่างไร.
อผาสุก : (นปุ.) ทุกข์มิใช่ความสำราญ, ความทุกข์มิใช่ความสำราญ, ความไม่สำราญ.
อผาสุก : ก. วิ. อย่างไม่สบาย
ผาสุกา : (อิต.) สีข้าง, ซี่โครง. ปา รกฺขเณ, สุ, ปสฺส โผ, สกตฺเถ โก, อิตฺถิยํ อา.
อผาสุ : ค. ไม่ผาสุก, ไม่สบาย
ผาสุฬา, ผาสุฬี :
อิต. ดู ผาสุกา