พลำภัง : [พะ] (โบ) น. ชื่อกรมการปกครองในกระทรวงมหาดไทย, เขียน เป็น พลัมภัง พลําภังค์ ก็มี.
พล่า : [พฺล่า] น. เครื่องกับข้าวชนิดหนึ่ง คล้ายยํา มักใช้เนื้อดิบ ทำให้สุก ด้วยของเปรี้ยวเช่นมะนาว.
พลับพลา : [พฺลา] น. ที่ประทับชั่วครั้งคราวสําหรับรับรองพระเจ้าแผ่นดิน และพระบรมราชวงศ์ชั้นสูง.
พลานึก : น. ทหาร, นักรบที่ต้องใช้กําลังกาย. (ป., ส. พลานีก).
พลำ, พล้ำ : [พฺลํา, พฺลํ้า] ก. พลาดถลํา.
เพลา ๒ : [เพฺลา] น. แกนสําหรับสอดในดุมรถหรือดุมเกวียน, โดยปริยาย หมายถึงแกนสําหรับให้ล้อหรือใบจักรหมุน; ไม้สําหรับขึงใบเรือ.
เพลา ๓ : [เพฺลา] น. ชื่อกระดาษสาชนิดบาง โบราณใช้ร่างหนังสือด้วยดินสอ ดำหรือใช้ประโยชน์อย่างอื่นเช่นใช้ปิดหุ่นหัวโขนและหุ่นอื่น ๆ เรียกว่า กระดาษเพลา.
เพลา ๔, เพลา ๆ : [เพฺลา] ว. เบาลง, เบาพอประมาณ, เช่น เพลาไม้เพลามือ เพลา ๆ หน่อย.
เพลา ๕ : [เพฺลา] น. ตัก, ช่วงขาตั้งแต่เข่าถึงโคนขา, ราชาศัพท์ว่า พระเพลา. (ข. เภฺลา).
สนับเพลา : [เพฺลา] น. กางเกงชั้นในมีขายาวประมาณครึ่งแข้งแล้ว นุ่งผ้าโจงกระเบนทับอย่างตัวละคร, (ราชา) พระสนับเพลา.
กำลัง, ความสามรถ : พลํ, ถาโม, สหํ, สตฺติ, ปรกฺกโม
พลัง : พลํ, ถามํ
กองทัพ : วาหินี, ธชินี, เสนา, จมู, จกฺกํ, พลํ, อนีโก, เสนา, เสนาพฺยูโห, อนีกํ [นป.]
กำลังความจำ : ธารณพลํ
กำลังฤทธิ์ : อิทฺธิพลํ [นป.]
ตามความสามารถ : ยถาพลํ, ยถาสตฺติยา
มะม่วง : อมฺพลํ
รักษาศีลให้เป็นไปด้วยดี : สีลานิ อขณฺฑานิ อฉิทฺทานิ, อสพลานิ อกมฺมาสานิ, ภุชิสฺสามิ วิญฺญุปสฏฺฐานิ, สมาธิสํวตฺตนิกานิ กตฺวา รกฺขติ
เสบียง : สมฺพลํ, ปาเถยฺยํ, ปาเถยฺยํ, สมฺพลํ