- เบี้ยว ๑ : ว. มีรูปบิดเบ้ไปจากเดิมซึ่งมักจะมีลักษณะค่อนข้างกลม เช่น  หัวเบี้ยว ปากเบี้ยว. เบี้ยว ๆ บูด ๆ  ว. บิด ๆ เบ้ ๆ. 
- เบี้ยว ๒ : ดู คางเบือน. 
- บิดเบี้ยว : ว. บิดจนผิดรูปผิดร่างไปมาก เช่น หน้าตาบิดเบี้ยว  รูปร่างบิดเบี้ยว. 
- เป้ : ว. เอน, ตะแคง, เบี้ยว, ไม่ตรงที่.  น. เครื่องหลังของทหาร ตำรวจเป็นต้น. 
- พลิ้ว : [พฺลิ้ว] ก. บิด, เบี้ยว, เช่น คมมีดพลิ้ว; สะบัดเป็นคลื่นไปตามลม  เช่น ธงพลิ้ว. 
Royal Institute Thai-Thai Dict : เบี้ยว, more results...