ผุลฺล : (วิ.) แผ่, ขยาย, กระจาย, แผ่ไป, กระจายไป. ผุลฺ ผรเณ, โล.
วิตฺถมฺเภติ : ก. สูบควัน; กระจาย, ขยายตัว, พอง
ขจร : (วิ.) ไปในอากาศ, ฯลฯ. ขจร(ขะจอน) กำจร ไทยใช้เป็นคำกิริยาในความว่า ฟุ้งไป กระจายไป ระบือไป ดังไป.
ปตฺถฏ : กิต. แผ่ไปแล้ว, กระจายไปแล้ว
ผรติ : ก. แผ่ไป, ซ่านไป, กระจายไป, เสียวซ่าน
ผริต : ค. ซึ่งแผ่ไป, ซึ่งซ่านไป, ซึ่งกระจายไปแล้ว
ผุลิงฺค : (นปุ.) ประกายไฟ, แสงที่กระจายออกจากไฟ. วิ. ผุลฺลํ คจฺฉตีติ ผุลิงฺคํ. กฺวิ ปัจ. ลบ ล. สังโยค และที่สุดธาตุ เป็น ผูลิงฺค ก็มี.
วิยูหติ : ก. ถอนออก, กระจายไป
สงฺกิณฺณ : กิต. กระจายแล้ว, เกลื่อนกล่นแล้ว, ระคนกันแล้ว
อติวายติ : ก. กระจายไป, ฟุ้งไป
อพฺภุคฺคจฺฉติ : ก. โดดขึ้น, เหาะขึ้น, โผล่ขึ้น, กระจายไป, เลื่องลือไป
อภิปฺปสาเรติ : ก. ดึง, คลี่, กระจายออก, เหยียดออก
อวิสฏ : ค. ไม่ซ่านไป, ไม่แผ่กระจายไป
อวิสาร, อวิสารี : ค. ไม่พร่า, ไม่แผ่กระจายไป
อุตฺตร : (วิ.) ยิ่ง, กว่า, ประเสริฐ, สูงสุด (อุตตโร อุตฺตมสทิโส), แข้น (พ้นจาก แห้งจวนแข็ง หรือหมายถึงแข็งก็ได้), กล้าแข็ง, กวน, คน (กวนของให้กระจาย หรือให้เข้ากัน), คม (ไม่ทื่อ), ต่อไป, ซ้าย, เหนือ, หลัง, บน, เบื้องบน, ข้างบน, พ้น, อื่น.
อุทฺรียน, อุทฺทียน : นป. การชำรุด, การแตกออก, การกระจัดกระจาย
อุปตฺต : กิต. ละเลงแล้ว, ทาแล้ว, กระจายแล้ว