ภีรุ ภีรุก : (วิ.) กลัว, ขลาด, ขี้ขลาด, สะดุ้งกลัว. วิ. ภายตีติ ภีรุ ภีรุโก วา. อถวา, ภายนสีโล ภีรุ ภีรุโก วา. ภี ภเย, รุ. ศัพท์หลัง ก สกัด หรือลง รุก ปัจ. หรือ ลง ณุก ปัจ. ลบ ณฺ แล้ว ลง รฺ อาคม.
สนฺทพฺภน : (วิ.) กลัว, ขลาด, ขยาด, ทภี ภเย, ยุ.
ภยงฺกร ภยานก : (นปุ.) สิ่งอันน่าสพึงกลัว. ความขลาด, ฯลฯ.
ภิสีล : (วิ.) ขลาด, กลัว, ขี้ขลาด. วิ. ภี ภยํ สีโล ยสฺสโส ภิสีโล. เป็น ภีสีล โดยไม่รัสสะบ้าง.
ภี ภีติ : (อิต.) ความกลัว, ความขลาด, ความสะดุ้ง, ความสะดุ้งจิต. ภี ภเย, อ, ติ.
ภีรุกชาติก : (ปุ.) คนขลาด, ฯลฯ.
ภีรุ, ภีรุก : ค. ขลาด, น่ากลัว
มติวิปฺปหีน : ค. ขี้ขลาด, โง่
อภิรุ : (วิ.) ไม่มีความขลาด, ไม่ขลาด, ไม่กลัว.
อสูร : ณ ไม่แกล้วกล้า, ขี้ขลาด, โง่เง่า
อุตฺราสี : ค. ผู้กวาด, ผู้สะดุ้ง, คนขี้ขลาด