Dictionary: English,Thai,Pali

คนป่า : (N) ; barbarian ; Syn:คนเถื่อน, คนดง, คนดอย ; Unit:คน

ชาวป่า : (N) ; forester ; Related: ; Syn:คนป่า ; Samp:เราจ้างชาวป่าคนหนึ่งให้นำทางเรา ; Unit:คน; เผ่า

คนเถื่อน : (N) ; barbarian ; Related: ; Syn:คนป่า, คนดง, คนดอย ; Def:คนที่อยู่ในป่าในดงซึ่งห่างไกลความเจริญ ; Samp:ความกลัวของคนเถื่อนที่ถึงกับนั่งไหว้รูปปั้นนั้น ไม่ใช่ความโง่เขลาแต่อย่างใด

เงาะ : (N) ; Negrito ; Related: ; Syn:คนป่า, ซาไก, เซมัง ; Def:คนป่าพวกหนึ่ง รูปร่างต่ำเตี้ย ตัวดำ ผมหยิก อยู่ในตระกูลนิกริโต (Negrito) อยู่ในแหลมมลายู เรียกตัวเองว่า กอย ได้แก่พวกเซมัง และซาไก หรือเซนอยม โดยปริยายเรียกคนที่มีรูปร่างเช่นนั้น ; Samp:ฉันเคยเห็นพวกเงาะที่จังหวัดสตูล ; Unit:คน

มิลักขะ : (N) ; barbarian ; Related: ; Syn:มิลักขู, คนป่าเถื่อน, คนเถื่อน, คนป่า, มิลักข, คนดอย ; Def:คนโง่ที่ไม่รู้อะไร ; Samp:ชาวเขา ชาวดอยถือเป็นมิลักขะเพราะล้าหลัง มีวิถีชีวิต วัฒนธรรมประเพณีที่แปลกประหลาด ; Unit:คน

ป่า : น. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็น ต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก ก็เรียกตามพรรณไม้นั้นเช่น ป่าไผ่ ป่าคา ป่าหญ้า; (กฎ) ที่ดินที่ยัง มิได้มีบุคคลได้มาตามประมวลกฎหมายที่ดิน; เรียกปลากัดหรือ ปลาเข็มที่เป็นพันธุ์เดิมตามธรรมชาติว่า ลูกป่า; (โบ) เรียกตําบล ที่มีของขายอย่างเดียวกันมาก ๆ เช่น ป่าถ่าน ป่าตะกั่ว. ว. ที่ได้มา จากป่าหรืออยู่ในป่า เช่น ของป่า ช้างป่า สัตว์ป่า คนป่า, ที่ห่างไกล ความเจริญ เช่น บ้านป่า เมืองป่า. ก. ตีดะไป ในคําว่า ตีป่า.

วาโมร : [โมน] น. คนป่า, คนรํา. (ช.).

กึปุริส : ป. คนอะไร, คนเผ่าไหน; คนป่า; กินนร

อวช : ป. คนโหด, คนถ่อย, คนป่า

กิราต : (ปุ.) คนป่า, คนร้าย, คนจัณฑาล. กิรฺ วิกิรเณ, อโต, ทีโฆ.

มิลกฺขชาติย : (ปุ.) คนป่า, ฯลฯ.

มิลกฺข มิลกฺขุ : (ปุ.) คนป่า, คนป่าเถื่อน, ชาวป่า, คนร้าย. มิลกฺข อพฺยตฺตสทฺเท, อ, อุ.