ติณกาช, - ชก : นป. หาบหญ้า
ปุญฺช, - ชก : ป. กอง, ก้อน, หมู่, พวก
ตาเฬติ : ก. เฆี่ยน, ทุบ, ตี, ต่อย, ชก
กณาชก : นป. ข้าวปลายเกวียน, ข้าวหัก, ข้าวป่น
กมฺโพชก : ๑. ป. ชื่อของชนบทแห่งหนึ่ง;
๒. ค. ชาวกัมโพช
กาณาชิก กาณาชก : (นปุ.) ข้าวปลายเกรียน คือปลายข้าวขนาดเล็ก, ปลายข้าว.
กาฬกญฺชก : ป. ชื่อของอสูรพวกหนึ่ง, ยักษ์
เกสมชฺชก : นป. หวี
ขชฺช ขชฺชก : (นปุ.) วัตถุอันบุคคลพึงเคี้ยวกิน, ของควรเคี้ยว, ของหวาน, ขนม. วิ ขาทิตพฺพนฺติ ขชฺชํ. ของอันบุคคลย่อมเคี้ยว กิน วิ. ขชฺชยเตติ ขชฺชํ. ขาทฺ ถกฺขเณ, ณฺย. รัสสะ อา เป็น อ ลบ ณฺ เป็น ทฺย แปลง ต เป็น ช ถ้าตั้ง ขญฺชฺ ลบ ญฺ สังโยค. ส. ขชฺช.
จีวรภาชก : ค. (ภิกษุ) ผู้เป็นเจ้าหน้าที่แจกจีวร, ผู้แบ่งจีวร
เตลมิญฺชก : ป. ขนมทอดน้ำมัน
นินฺเนชก : (ปุ.) ช่างฟอก, ช่างซัก, ช่างหนัง. นิชิ สุทฺธิยํ โสเจยฺยโสธเนสุ วา, ณฺวุ.
ปโยชก : ค. ผู้ประกอบ, ผู้แนะนำ, ผู้จัดการ
ปริพฺพาชก : ป. นักบวชนอกพระพุทธศาสนา
ปริมชฺชก : ป. ผู้ขัด, ผู้ถู, ผู้นวด
ปูชก : (วิ.) ผู้บูชา. ปูชฺ ปูชายํ, ณฺวฺ.
ผณิชฺชก : (ปุ.) เฉียงพร้ามอญ ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง กิ่ง ใบ และต้นสีม่วงดำ ใช้ทำยา เฉียงพร้ามอง ก็เรียก. วิ. ผณึ ชยตีติ ผณิชฺชโก. ผณีปุพฺโพ, ชี ชเย, อ. แปลง อี เป็น เอ เอ เป็น อย แปลง ย เป็น ก เป็น ผณิชฺฌก โดยแปลง ชฺ เป็น ฌฺ บ้าง. ผักคราด ตะไคร้ แมงลัก ก็ว่า.
พีชก : ป. หน่อ, ตาต้นไม้, เชื้อแถว, เด็กเล็กๆ
ภญฺชก : ค. ผู้หัก, ผู้ทำลาย
ภาชก : ป. ผู้แบ่ง, ผู้แจก
ภุญฺชก : ป. ผู้กิน
เภสชฺชกปาล : นป. หม้อยา, ขันยา
ราชกกุธภณฺฑ : นป. เครื่องราชกุธภัณฑ์
วิสฺสชฺชก : ค. ผู้สละ, ผู้ตอบ; คำถาม
เวรชฺชก : ค. หลาย ๆ ประเทศ
สมุตฺเตชก : ค. ผู้เร่งเร้า, ผู้กระตุ้น, ผู้อาจหาญ
อชฺชก : ป. แมงลัก, อ้อยช้าง, ผักบุ้งร้วม
อชฺชก อชฺชุก : (ปุ.) แมงลัก, อ้อยช้าง, ผักบุ้งล้อม.อชฺ คมเน, โก, ทฺวิตฺตํ (แปลงชเป็นชฺช). อชฺช ปติสชฺชนสงฺขาเรสุ วา, อุโก.
อตฺถภญฺชก : ค. ผู้ทำลายประโยชน์
อนุวิชฺชก : ป. ผู้สอบสวน, ผู้พิสูจน์
อรญฺชอรญฺชก : (ปุ.) อ่าง, กระถาง, ไห, ขวด, กระออม.อาปุพฺโพ, รชิวิชฺฌเน, อ, รสฺโสศัพท์หลังกสกัด.
อรญฺช อรญฺชก : (ปุ.) อ่าง, กระถาง, ไห, ขวด, กระออม. อาปุพฺโพ, รชิ วิชฺฌเน, อ, รสฺโส ศัพท์หลัง ก สกัด.
อุปภุญฺชก : ค. ผู้บริโภค, ผู้เสพ
จมฺมสาฏก : ค., ป. (ปริพาชก) ผู้มีผ้าสาฏกทำด้วยหนัง, ผู้นุ่งห่มผ้าหนัง; ชื่อของปริพาชกคนหนึ่ง
ตาฬน : นป. การทุบ, การตี, การต่อย, การชก
ตาฬี : อิต. การทุบ, การตี, การต่อย, การชก; ต้นตาล
นิพฺพุทฺธ : (นปุ.) การชกกัน วิ. อโธภาคํ พนฺธนํ วา กตฺวา ยุชฺฌนฺตฺยเตฺรติ นิพฺพุทฺธํ. นิปุพฺโพ, ยุธฺ สมฺปหาเร, โต. แปลง ต เป็น ทฺธ ลบที่สุดธาตุ แปลง ยุ เป็น พุ. อญญมญญสฺส เวธํ นิพฺเพเธฺนฺตฺยเตฺรติ วา นิพฺพุทฺธํ เวธฺ เวธเน โต, เอสฺสุ.
นิพฺพุทฺธิ : ค., นป. ชกกัน, ต่อยกัน, ปล้ำกัน
อนุวิจฺฉา : (อิต.) ความอยากบ่อยๆ, ความอยากร่ำไป.อนุปุพฺโพ, อิสุอิจฺฉายํ, อแปลงทฺยเป็นชฺชกสกัด.
อุรตฺตาสึ : ก. วิ. ตีอกชกตัวเอง (แสดงความเสียใจ)