ตสิณ ตสิน : (วิ.) ผู้ทำความหวาด, ฯลฯ.
ตุสน : (นปุ.) ความยินดี, ความแช่มชื่น, ความชื่นชม, ดุษฎี. ตุสฺ ตุฏฺฐยํ, ยุ. ส. ตุษฺฏิ.
โตสน : (วิ.) ยินดี, พอใจ, แช่มชื่น, ให้ยินดี, ฯลฯ.
ตสิณา ตสินา : (อิต.) ตัณหาอันผู้ทำความสะดุ้ง, ความหวาด, ฯลฯ. ตสฺ อุพฺเพเค, อิโน. ศัพท์ต้น แปลง น เป็น ณ.
โตสนา : อิต., โตสาปน นป. การทำให้ร่าเริงหรือให้ความยินดี