ชชติ : ก. รบ, ยุทธ์, ต่อสู้
นิพฺพุชฌติ : ก. ต่อสู้, ปล้ำกัน
ยุชฺฌติ : ก. ต่อสู้, รบ
อภิยุชฺฌติ : ก. ต่อสู้, โต้เถียง, ฆ่าฟัน, ทะเลาะ
ตุวนฺตุว : นป. การทะเลาะ, การเถียงกัน, การต่อสู้กัน
ทณฺฑยุทฺธ : ป. การต่อสู้ด้วยท่อนไม้, การต่อสู้กันด้วยตะบอง, การสู้กันด้วยไม้พลอง, การรำกระบี่กระบอง
ปฏิกณฺฏก : ค. คู่ปรับ, เป็นศัตรูกัน, คู่ต่อสู้, เสี้ยนหนาม
ปฏิมลฺล : ป. นักมวยปล้ำซึ่งเป็นคู่ต่อสู้
ปฏิโยธ : ป. นักรบฝ่ายศัตรู, ทหารฝ่ายตรงข้าม, การต่อสู้ของฝ่ายตรงข้าม
ปนฺนธช : ค. ผู้ชักธงลงแล้ว, ผู้เสร็จสิ้นการต่อสู้แล้ว, เป็นพระนามหนึ่งของพระพุทธเจ้า
ปยุชฺฌน : (นปุ.) การต่อสู้, การรบ, การต่อสู้ กัน, การรบกัน. ปปุพฺโพ, ยุชฺ สมฺปหาเร, ยุ. ลง ย ปัจ. ประจำหมวดธาตุ แปลง ชฺย เป็น ชฺฌ ยุ เป็น อน.
ยุชฺฌน : (นปุ.) อันรบ, การรบ, การรบกัน, การต่อสู้กัน. ยุธฺ สมปหาเร, ยุ. ลง ย ปัจ. ประจำหวดธาตุ แปลง ธฺย เป็น ชฺฌ ยุ เป็น อน.
ยุทฺธ : (นปุ.) การต่อสู้กัน, การรบ, การรบพุ่ง, สงคราม. ยุธฺ สมปหาเร, โต. แปลง ต เป็น ทฺธ ลบที่สุดธาตุ.
ยุทฺธนา : (อิต.) การต่อสู้กัน, ฯลฯ ยุธฺ สมฺปหาเร, ยุ. แปลง ธ เป็น ทฺธ.
ยุทฺธภูมิ : (อิต.) แผ่นดินแห่งการต่อสู้กัน, ฯลฯ, ภาคพื้นแห่งการต่อสู้, ฯลฯ, สนามรบ.
ยุทธวิธี : (ปุ.) แบบอย่างแห่งการต่อสู้กัน, ฯลฯ, วิธีแห่งการต่อสู้กัน, ฯลฯ.
ยุทฺธวินย : (ปุ.) ระเบียบแห่งการต่อสู้กัน, ฯลฯ, ข้อบังคับแห่งการต่อสู้กัน, ฯลฯ, กฏแห่งการต่อสู้กัน, ฯลฯ.
ยุทฺธสตฺถ : (นปุ.) ตำรากล่าวด้วยเรื่องการต่อสู้กัน, ฯลฯ, ตำราว่าด้วยเรื่องของการต่อสู้กัน, ฯลฯ, ตำราว่าด้วยเรื่องการทำสงคราม, ยุทธศาสตร์ (วิชาการรบ).
ยุทฺโธปกรณ : (นปุ.) อุปกรณ์ของการต่อสู้กัน, ฯลฯ, ยุทโธปกรณ์.
สงฺคาม : ป. การต่อสู้, สงคราม
สมฺปหาร : (ปุ.) การรบกัน, การสู้รบกัน, การต่อสู้กัน, การทำยุทธ์กัน, สนามรบ, สงคราม, สัมหหาร. สํ ป ปุพฺโพ, หรฺ ปสยฺหกรเณ, โณ.
อญฺญถาภาว : (ปุ.) ความเป็นโดยประการอื่นความเป็นอย่างอื่น, ความแปรปรวน, ความเปลี่ยนแปลง, ความตรงกันข้าม, ความต่อสู้, วิปลาส.วิ.อญฺเญน ปกาเรนภาโว อญฺญถาภาโว.
อพฺภุยฺยาติ : ก. เดินต่อสู้, เดินประท้วง
อภิยาติ : ก. ไปต่อสู้, ไปปราบปราม
อยุชฺฌ : ค. ไม่รบกัน, ไม่ต่อสู้กัน
อุปกฺกนฺต : กิต. พยายามแล้ว, ต่อสู้แล้ว
อุปกฺกมน : นป. การเข้าไปใกล้, การต่อสู้, การเริ่มต้น
อุยฺโยธิก : นป. การต่อสู้กัน, การประหัตประหารกัน; สนามรบ, สมรภูมิ