นักปราชญ์ : น. ผู้รู้, ผู้มีปัญญา.
บัณฑิต : [บันดิด] น. ผู้ทรงความรู้, ผู้มีปัญญา, นักปราชญ์, ผู้สําเร็จการศึกษาขั้น ปริญญาซึ่งมี ๓ ขั้น คือ ปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก เรียกว่า บัณฑิต มหาบัณฑิต ดุษฎีบัณฑิต, ผู้มีความสามารถเป็นพิเศษโดย กําเนิด เช่น คนนี้เป็นบัณฑิตในทางเล่นดนตรี. (ป., ส. ปณฺฑิต).
วิทวัส : [วิดทะวัด] น. ผู้รู้, นักปราชญ์, ผู้มีปัญญา. (ส.; ป. วิทฺวา).
ธีร, ธีระ : [ทีระ] น. นักปราชญ์. ว. ฉลาด, ไหวพริบ, มีปัญญา, ชํานาญ. (ป.); มั่นคง, แข็งแรง. (ส.).
เธียร : น. นักปราชญ์. ว. ฉลาด, มั่นคง. (ป. ธีร).
เมธาวี, เมธี : น. นักปราชญ์. (ป., ส.).
วิญญู : น. ผู้รู้แจ้ง, นักปราชญ์. (ป.; ส. วิชฺ?).
วิพุธ : น. ผู้รู้, นักปราชญ์. (ป., ส.).
วิภาวี : น. ผู้รู้แจ้งชัด, นักปราชญ์. (ป.; ส. วิภาวินฺ).
เวที ๒ : น. ผู้รู้, นักปราชญ์. (ป.; ส. เวทินฺ).
พิชญ์ : น. นักปราชญ์, คนมีความรู้สูง. (ส. วิชฺ?).
มุนิ, มุนี : น. นักปราชญ์, ฤษี, พระสงฆ์. (ป., ส.).