พิทย, พิทย์, พิทยา : [พิดทะยะ, พิด, พิดทะยา] น. ความรู้. (ส. วิทฺยา; ป. วิชฺชา).
วิทย : [วิดทะยะ] น. วิทยา.
พิทยาธร : น. อมนุษย์พวกหนึ่ง มีฐานะตํ่ากว่าเทวดา เชื่อว่ามีวิชา กายสิทธิ์สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ อยู่ในภูเขาหิมาลัย มีหน้าที่ ปฏิบัติพระศิวะ. (ส. วิทฺยาธร).
พิทยาพล : น. กําลังกายสิทธิ์. (ส. วิทฺยาพล).
วิชาธร : น. พิทยาธร.
วิทยาธร : น. พิทยาธร. (ส.).