มุ่ย : (ADJ) ; long-faced ; Related:sullen-faced, frowning, scowling, pouting ; Syn:บูดบึ้ง, บึ้งตึง ; Samp:เขามองเห็นหน้ามุ่ยของเธอตลอดวัน

มุ่ย : ว. อาการที่ยิ้มไม่ออกเพราะไม่พอใจ (ใช้แก่หน้า) เช่น เขาถูกดุเลยทำหน้ามุ่ย.

โคมัย : น. ขี้วัว. (ป., ส. โค + มย).

มัย ๑ : น. ม้า, ลา, อูฐ. (ป., ส. มย).

มัย ๒ : ว. สําเร็จด้วย, แล้วด้วย, ประกอบด้วย, (ใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น มโนมัย ว่า สำเร็จด้วยใจ, กุศลมัย ว่า แล้วด้วยกุศล, ตฤณมัย ว่า ประกอบด้วยหญ้า). (ป., ส. มย).

ธรรมาภิสมัย : [ทํามา] น. การตรัสรู้ธรรม, การสําเร็จมรรคผล. (ส.; ป. ธมฺมาภิสมย).

บูชามยบุญราศี : กองบุญที่สำเร็จด้วยการบูชา

มย : ส. เราทั้งหลาย

มโนมย : (วิ.) สำเร็จแล้วด้วยใจ, มโนมัย. วิ. มนโต นิปฺผนฺนา มโนมยา (ธมฺมา). มย ปัจ. ปกติตัท.

ธมฺมาภิสมย : (ปุ.) ความถึงพร้อมเฉพาะซึ่งธรรม, ความตรัสรู้ซึ่งธรรม, ธรรมาภิสมัย (การสำเร็จมรรคผล).

ภาวนามย : (วิ.) สำเร็จด้วยภาวนา, สำเร็จด้วยการเจริญภาวนา.

รูปิยมย : ค. สำเร็จแต่เงิน, ทำจากเงิน

สำเร็จด้วยใจ : มโนมย