ปโร : อ. ข้างบน, ข้างหลัง, ไปเบื้องหน้า ; มากกว่า
ภิยฺย : (วิ.) มาก, มากกว่า, มากยิ่ง. ภี ภเย, โย, ทฺ-วิตฺตํล รสฺโส. อภิฯ.
อติเรก, อติเรกตร : ก. วิ. มากยิ่ง, มากกว่า
พหุตร : (วิ.) มากกว่า. พหุ+ตร ปัจ.
อติเรกตร : (วิ.) มากกว่า, ยิ่งกว่า, ลาภเกินกว่ากำหนด, อติเรกลาภ คือของที่ได้มามากกว่าที่กำหนดไว้ได้มาเกินจากรายได้ปกติของที่ได้มาเป็นครั้งคราว.ส.อติเรกลาภ.
ปโรสต : ค. มากกว่าร้อย
ปโรสหสฺส : ค. มากกว่าพัน
ผาติกมฺม : (นปุ.) การทำให้เจริญ, ผาติ กรรม ชื่อคำที่ใช้ในวินัยสงฆ์ว่าด้วยการจำหน่ายครุภัณฑ์ โดยเอาของสงฆ์ที่เลวกว่า (มีค่าน้อยกว่า) แลกของดี (มีค่ามากกว่าให้สงฆ์) ฯลฯ.
พหุวจน : (นปุ.) คำพูดมาก, คำพูดบ่งถึงของมาก, คำ พูดสำหรับของมาก, คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง, พหูพจน์.
มธุมุตฺต : (นปุ.) เบาหวาน ชื่อโรคชนิดหนึ่งมีระดับน้ำตาลในเลือดมากกว่าปกติ.
สาติเรก : ค. มีมากกว่าหนึ่ง
อติกต : กิต. ทำให้มากกว่า