สุร : (วิ.) เป็นใหญ่, กล้า, กล้าหาญ, เข้มแข็ง, รุ่งเรือง, ส่องสว่าง. สุรฺ อิสฺสริยทิตฺตีสุ, อ.
สูร : ๑. ค .กล้าหาญ;
๒. ป. พระอาทิตย์
สุรเชฎฺฐ : (ปุ.) สุรเชฏฐ์ ชื่อพระพรหมชื่อ ๑ ใน ๘ ชื่อ, พระพรหม. วิ. สุรานํ ณานาทิคุเณหิ เขฎโฐติ สุรเชฎโฐ.
สุรนที : (อิต.) ลำน้ำในอากาศ วิ. สุรานํ เทวานํ นที สุรนที.
สุรนาถ : (ปุ.) เทวดาผู้เป็นที่พึ่งของเทวดา, พระอินทร์. วิ. สุรานํ นาโถ สุรนาโถ.
สุรปถ : (ปุ.) คลองแห่งพระอาทิตย์, อากาศ, กลางหาว. วิ. สุรานํ ปโถ สุรปโถ.
สุรภิ : (ไตรลิงค์.) ของหอม, เครื่องหอม, สารภี ชื่อต้นไม้ดอกหอมใช้ทำยาไทยอยู่ในกลุ่มเกสรทั้งห้า. วิ. สุฎฺฐุ รภนฺติ ตุสฺสนฺตฺยเน เนติ สุรภิ. รภฺ ตุสฺสเน, อิ. พิมเสน ก็แปล. ส. สุรภิ.
สุรเสน : (ปุ.) สุรเสนะ ชื่อแคว้นอยู่ระหว่างแม่น้ำสินธุกับยมุนา มีราชธานีชื่อ มถุรา.
สุรเชฏฺฐ : ค. ผู้เจริญที่สุดในเทวดา, พระพรหม
สุรต : (นปุ.) เมถุน.
สุรตฺต : ค. ย้อมแล้ว, แดงมาก
สุรบุรี : (อิต.) เมืองพระอินทร์.
สุรริปุ : (ปุ.) ข้าศึกของเทวดา, อสูร.
อุสฺสุร อุสฺสูร : (ปุ.) กาลมีพระอาทิตย์ในเบื้อง บน, กาลสาย, เวลาสาย. วิ. อุปริ ภโว สุโร สูโร วา ยสฺมึ โส อุสฺสุโร อุสฺสูโร วา.
ทุติยสุรทิน : (นปุ.) สุรทินที่สอง คือวันที่สองทางสุริยคติ.
สุรา : (อิต.) ปานชาติยังความกล้าให้เกิด, น้ำจันฑ์, สุรา คือน้ำเมาที่กลั้นแล้ว. วิ. สุรํ ชเนตีติ สุรา. สุเรน นาม วนจรเกน กตา ปานชาติ สุรา. ปานชาติอันบุคคลผู้เที่ยวไปในป่าชื่อสุระทำแล้วชื่อ สุรา. หรือตั้ง สุ อภิสเว ปิวเน วา, โร, อิตฺถิยํ อา. ส. สุรา.
สสุร สสฺสุร : (ปุ.) แม่ผัวและพ่อผัว, แม่ยายและพ่อตา. วิ. สสฺสุ จ สสุโร จ สสุรา สสฺสุรา วา.
ทีฆสุรต : (ปุ.) สัตว์ผู้ยินดีในกาลหลับนานใน เวลากลางวัน, สุนัข, หมา. ทิว+ทีฆ+สุป+รต ลบ ทิว และ ป.
สร : (วิ.) ไป, ถึง, เป็นไป, เที่ยวไป, ออกเสียง, กำจัด, ขจัด, คิด, คำนึง, นึก, ระลึก, เปล่งออก, ซ่านออก.
สสสุร : (ปุ.) พ่อตา, พ่อผัว.
สสุร : (ปุ.) พ่อผัว, พ่อตา. สสฺ คติหึสาปาณเนสุ, อุโร.
อติอุสฺสุร : ค. เช้าตรู่
สุริย : (ปุ.) พระอาทิตย์, ดวงอาทิตย์, สุริยน, สุริยัน. วิ. โลกานํ สุรภาวํ ชเนตีติ สุริโย. สรตีติ วา สุริโย. สรฺ คติยํ, โย. สรสฺส สุริ. อนฺธการวิธมเนน สตฺตานํ ภยํ สุนาตีติ วา สุริโย. สุ หึสายํ, อิโย, รฺ อาคโม. กัจฯ ๖๗๓ รูปฯ ๖๖๗ ลง อิส ปัจ. แปลง ส เป็น ย.
สูริย : (ปุ.) พระอาทิตย์, ดวงอาทิตย์. วิ. อนฺธ การวิธมเนน สตฺตานํ ภยํ สุรตีติ สูริโย. สุรฺ หึสายํ, อิโส, สสฺส โย, ทีโฆ. กัจฯ ๖๗๓. สุรฺ อิสฺสริยทิตฺตีสุ วา. สุ หึสายํ วา, รฺอาคโม. สูรฺ วิกฺกนฺติยํ วา. ส. สูรฺย, สูรยฺย.
สรท : (วิ.) ไม่แกล้วกล้า, ไม่กล้าหาญ, ไม่องอาจ, ไม่ว่องไว, ครั่นคร้าม. สุรปุพฺโพ, ทา เฉทเน, อ. แปลง อุ เป็น อ.
โสรจฺจ : (นปุ.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้ยินดีแล้วในธรรมอันงาม, ความเป็นแห่งบุคคลผู้ยินดีในธรรมอันงาม, ความเป็นผู้ยินดีในธรรมอันงาม, ความระมัดระวัง, ความไม่ฟุ้งซ่าน, ความไม่คะนอง, ความเรียบร้อย, ความเสงี่ยม. วิ. สุรตสฺส ภาโว. โสรจฺจํ. สุรต+ณฺยปัจ. ภาวตัท.
อธิกทิน : (นปุ.) วันเกิน.ดูอธิกรสุรทิน.
อมจฺจ : (ปุ.) อมาตย์, อำมาตย์, ข้าราชการ, ขุนนาง, ข้าเฝ้า, มนตรี, เสนาบดี, เจ้ามณฑล.วิ.สพฺพกิจฺเจสุรญฺญามนฺเตนวาอมา สห ภวตีติอมจฺโจ.อมาศัพท์จฺจปัจ.ส. อมาตฺยอามาตฺย.
สูทก : (ปุ.) คนครัว, พ่อครัว. วิ. สูเทตีติ สูทโก. สูทฺ ปคฺฆรเณ, ณฺวุ. วา สูโร. สุ ปสเว, โร. สูรฺ วิกฺกนฺติยํ, วา, อ. รูปฯ ๖๖๔ สุ หึสายํ, อูโร. ส. สูร.
คีตรว, - สทฺท, - สร : ป. เสียงขับร้อง, เสียงเพลง
สุราปาน : (ปุ.) คนดื่มสุรา, นักเลงเหล้า, นักเลงสุรา.
สรตุณฺฑ : นป. ปลายลูกศร
สรทกาล : (ปุ.) การเป็นที่สะครั่นสะครอ, สมัยเป็นที่ยินดีแห่งสุนัข.
สูรต : (วิ.) ผู้มีความยินดี, ผู้มีความเอ็นดู. สุปุพฺโพ, รมุ กีฬายํ, โต.
ชลาธาร : (ปุ.) บ่อ, สร, ทะเลสาบ. ส. ชลาธาร.
ปิฏฺฐสุรา : อิต. สุราทำด้วยแป้ง, สุราแป้ง
สิริ : (อิต.) กระแสน้ำ. สรฺ คติยํ, อิ. ส. สริ น้ำตก.
สุณฺฑา : (อิต.) เหล้า, สุรา, น้ำจันฑ์ (ราชาศัพท์). สุณฺ หึสายํ, โฑ. ส. คุณฺฑา.
อาสว : (ปุ.) ธรรมเป็นเครื่องยังสัตว์ให้ไหลไป ทั่ว ธรรมเป็นเครื่องยังสัตว์ให้ไหลไปใน ภพทั้ง๓๑ภพ, กิเลสเครื่องหมักดอง, กิเลส, อันตราย, อุปัททวะ, เหล้าอันบุคคลทำด้วย ดอกไม้, น้ำดอง, สุรา, เมรัย. ในที่ต่าง ๆ แปลว่า เมรัย เท่านั้น แต่ อภิฯ แปลว่า สุรา ด้วย. อาปุพฺโพ, สุ ปสเว, โณ.
อิสฺสรภาว : (ปุ.) ความเป็นแห่งชนผู้เป็นใหญ่, ความเป็นแห่งความเป็นใหญ่, ความเป็น ใหญ่, อิสสรภาพ อิสรภาพ (ความเป็น ใหญ่ในตัวเอง ความไม่ขึ้นแก่ใคร).
กากสูร : ๑. ป. กาตัวกล้า, ความกล้าของกา;
๒. ค. ผู้กล้าเหมือนอย่างกา, ผู้ฉลาดเหมือนอย่างกา, ผู้ไม่มียางอาย
ธมฺมสามิสฺสร ธมฺมสฺสามิสฺสร : (วิ.) ผู้เป็น ใหญ่ด้วยความเป็นเจ้าของแห่งธรรม.
ปฏิสูร : ป. ศัตรูผู้กล้า, ปรปักษ์
ปทุมสร : ป., นป. สระดอกบัว
ปริสร : ป., นป. บ้านใกล้เรือนเคียง, ดินแดนติดต่อกัน
พินฺทุสฺสร : ๑. ป. เสียงกลมกล่อม, เสียงไพเราะ ;
๒. ค. มีเสียงกลมกล่อม, มีเสียงไพเราะ
มสูร : (ปุ.) ข้าวเปลือกวิเสส, เบาะ, แก้วมณี, ถั่วราชา. มสฺ อามสเน, อูโร. รูปฯ ๖๔๔.
สิร : (วิ.) เลิศ, ประเสริฐ, ประเสริฐสุด.
สิริ, (สิรี) : อิต. ศรี, โชค
สิรี : (อิต.) ความเจริญ, ฯลฯ, สมบัติ, ศรี. วิ. กตปุญฺเญหิ เสวตีติ วา สิรี. สิ เสวายํ นิสฺสเย วา, โร, อี จ. อภิฯและฎีกาอภิฯ. ส. ศฺรี.