preoccupied : (ADJ) ; ที่มีใจหมกหมุ่น ; Syn:absorbed, engrossed

bug : (N) ; คนที่คลั่งไคล้ในสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากๆ ; Related:คนที่หมกหมุ่นเอาใจจดจ่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง

intensively : (ADV) ; อย่างคร่ำเคร่ง ; Related:อย่างรุนแรง, อย่างหมกหมุ่น, อย่างเข้มงวด, อย่างเอาใจใส่ ; Syn:concentratedly

หมวย : (N) ; Chinese sister ; Ant:ตี๋ ; Def:เด็กหญิงลูกจีน ; Samp:คนย่านนั้นยังคงเรียกเธอว่า หมวย จนติดปาก ทั้งๆ ที่เธอโตเป็นสาวแล้ว

หยอมแหยม : (ADV) ; be thinly scattered ; Related:sparse, few and far between ; Syn:หรอมแหรม ; Def:มีเล็กน้อย, มีห่างๆ, ไม่เป็นพวกเป็นหมู่ ; Samp:ในการสัมมนาครั้งนี้ มีรัฐมนตรีไปกันหยอมแหยม

ส.ห. : (N) ; military police ; Syn:สารวัตรทหาร

ปั้นหยา : (N) ; Thai pattern of Thai construction of common houses without the gable ; Syn:ทรงปั้นหยา ; Def:สิ่งปลูกสร้างซึ่งมีหลังคาเอนเข้าหาอกไก่ทั้ง 4 ด้าน ไม่มีหน้าจั่ว ; Samp:บ้านหลังใหม่ในที่ดินวัดบวรนิเวศฯตรอกบวรรังสีปลูกเป็นทรงปั้นหยาหลังใหญ่

จ่าหวัก : (N) ; spoon ; Syn:จวัก, ตวัก, จ่า ; Def:เครื่องใช้ตักข้าวและแกง ทำด้วยกะลามะพร้าว มีด้าม รูปคล้ายทัพพี ; Unit:เล่ม, อัน

เห่ : (V) ; lull ; Related:soothe ; Syn:กล่อม, ร้องเพลงกล่อม ; Def:ร้องเป็นทำนองเพื่อให้เพลิน ; Samp:แม่เห่ลูกให้ลูกหลับสบายอยู่ในเปล

เห่ : (N) ; kind of Thai tune ; Related:boat song, song accompanying the paddling of a boat ; Syn:เพลงเห่, เพลงเห่เรือ ; Def:ทำนองที่ใช้ร้องเมื่อเวลาพายเรือพระที่นั่งในกระบวนพยุหยาตราชลมารค ; Samp:ผู้ขับร้องกำลังซ้อมร้องเพลงเห่ ; Unit:เพลง

ห : พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นําอักษรตํ่าที่เป็น อักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.

หยั่วเมือง : (โบ) ว. คําเรียกพระสนมเอกครั้งโบราณว่า แม่หยั่วเมือง, เขียนว่า อยั่วเมือง หรือ ยั่วเมือง ก็มี.

หรุบ ๆ : ว. อาการของสิ่งที่ร่วงลงมาพรู เรียกว่า ร่วงหรุบ ๆ.

หมวน : (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ว. ขุ่น.

หมุยขาว : ดู กระเบียน(๒).

ถูปารหบุคคล : บุคคลผู้ควรแก่สถูป คือ บุคคลที่ควรนำกระดูกบรรจุสถูปไว้บูชา มี ๔ คือ ๑.พระพุทธเจ้า ๒.พระปัจเจกพุทธเจ้า ๓.พระอรหันตสาวก ๔.พระเจ้าจักรพรรดิ

ถือบังสุกุล : ใช้ผ้าเฉพาะที่ได้จากกองฝุ่นกองหยากเยื่อ คือผ้าที่เขาทิ้งแล้ว มาทำเครื่องนุ่งห่ม ไม่ใช้ผ้าที่ชาวบ้านถวาย ดู ปังสุกูลิกังคะ

บังสุกุลจีวร : ผ้าที่เกลือกกลั้วด้วยฝุ่น, ผ้าที่ได้มาจากกองฝุ่น, กองหยากเยื่อ ซึ่งเขาทิ้งแล้ว ตลอดถึงผ้าห่อคลุมศพ ที่เขาทิ้งไว้ในป่าช้า ไม่ใช่ผ้าที่ชาวบ้านถวาย, ปัจจุบันมักหมายถึงผ้าที่พระชักจากศพโดยตรงก็ตาม จากสายโยงศพก็ตาม

แผ่เมตตา : ตั้งจิตปรารถนาดีขอให้ผู้อื่นมีความสุข; คำแผ่เมตตาที่ใช้เป็นหลักว่า สพฺเพ สตฺตา อเวรา อพฺยาปชฺฌา อนีฆา สุขี อตฺตานํ ปริหรนฺตุ แปลว่า ขอสัตว์ทั้งหลาย, (ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกัน) หมดทั้งสิ้น, (จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด) อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย, (จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด) อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย, (จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด) อย่าได้มีทุกข์กายทุกข์ใจเลย, จงมีความสุขกายสุขใจ, รักษาตน (ให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้น) เถิด.ข้อความในวงเล็บ เป็นส่วนที่เพิ่มเข้ามาในคำแปลเป็นภาษาไทย

สถูป : สิ่งก่อสร้างซึ่งก่อไว้สำหรับบรรจุของควรบูชา เป็นอนุสรณ์ที่เตือนใจให้เกิดปสาทะและกุศลธรรมอื่น ๆ เช่น พระบรมสารีริกธาตุ อัฐิแห่งพระสาวกหรือกระดูกแห่งบุคคลที่นับถือ (บาลี : ถูป, สันสกฤต : สตูป) ดู ถูปารหบุคคล

ห : (ปุ.) อาวุธ อุ. อินฺทห อาวุธของพระอินทร์.

ห ห : (อัพ. นิบาต) แล.

หยาณึก หยานึก : (นปุ.) ม้า ๓ ตัว (เป็นอย่างต่ำ) ตัวหนึ่งมีคน ๔ คน ชื่อ หยานิก (หมู่กึกก้องด้วยม้า), กองทัพม้า.

หสติ : ก. ดู หสติ, ชูชัน(ผม, ขน)

หสิต : (นปุ.) การหัวเราะ, ฯลฯ, วิ. หสนํ หสิตํ. ต ปัจ. อิ อาคม. ส. หสิต.

หยากเยื่อ : กจวโร, อุกฺกลาโป, สงฺกาโร

พูดหยายคาย : ผรุสาย วาจาย, อกฺโกสกปริภาสโก

ร่าเริง : หสติ, หฏฺโฐ, ปหฏฺโฐ

สมอไทย : หรีตกี [อิ.]

ข้างขึ้น : ชุนฺหปกฺโข, สุกฺกปกฺข