ขาต : (นปุ.) ตระพัง (แอ่ง บ่อ หนอง) ตะพัง หรือสระพัง หรือกระพัง ก็เรียก, บ่อ, บ่อน้ำ, หนอง, หนองน้ำ, สระ, บึง. ขณุ ขนุ วา อวทารเณ, โต. แปลงที่สุดธาตุ เป็น อา.
อุทกกจฺฉ : ป., นป. ดินแฉะ, ดินชื้น; หนอง, บึง
กุโสพฺภ : (ปุ.) บ่อ, หนอง. กุส(น้ำ)+อุพฺภ(เต็ม).
กูม : (ปุ.) ทะเลสาบ, บึง, หนอง. ส. กูม.
โสณฺฑิกาโสณฺฑี : (อิต.) ตะพังหิน. โสฑฺ คพฺเภ, อี. ตระพัง คือ แอ่ง, บ่อ, หนอง. ศัพท์ต้น รัสสะ ก สกัด อา อิต.
กิลิชฺชติ : ก. เปียก, ชุ่ม, (แผล)เป็นหนอง
นิจฺจปุติ : (อิต.) น้ำหนวก, น้ำหนอง.
ปุพฺพวฏฺฏิ : (อิต.) เกลียวแห่งน้ำหนอง.
ปูย : (ปุ.) หนอง, น้ำหนอง, น้ำเหลือง. ปูยิ วิสรเณ ทุคฺคนฺเธ จ, อ, ยุ.
ปูยน : (นปุ.) หนอง, น้ำหนอง, น้ำเหลือง. ปูยิ วิสรเณ ทุคฺคนฺเธ จ, อ, ยุ.
โลณี : อิต. หนองน้ำ; อ่างเกลือ
วาปิ : อิต. ถังเก็บน้ำ, หนองน้ำ
อขาต : (นปุ.) หนองที่ไม่ได้ขุด, เหมืองน้อย, วิ. น ขาตํ อขาตํ. นปุพฺโพ, ขณุ อวทารเณ, โต. ส. อขาต อาขาต.