Dictionary: English,Thai,Pali

หม่อม : (N) ; Lady ; Related: ; Def:คำที่ใช้นำหน้าชื่อหญิงสามัญที่เป็นภรรยาของเจ้าฟ้า พระองค์เจ้า และหม่อมเจ้า, ยศของหม่อมราชวงศ์ที่เลื่อนขึ้นเป็นหม่อมราชนิกุล ; Samp:ท่านจันทร์สมรสกับหม่อมวิภามีบุตรและบุตรี 4 คน ; Unit:คน

หม่อมห้าม : (N) ; king's plebeian concubine ; Def:หญิงสามัญที่เป็นภรรยาของเจ้านาย, ใช้คำนำหน้านามว่า หม่อม ; Samp:พระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์เข้าเฝ้าอาการประชวร รวมไปถึงเจ้าจอม, หม่อมห้าม, ขุนนางน้อยใหญ่ ; Unit:คน

หม่อมหลวง : (N) ; great-great-grandchild of a king ; Syn:ม.ล. ; Def:คำนำหน้าชื่อบุตรของหม่อมราชวงศ์ ; Samp:พลโท หม่อมหลวงขาบ กุญชร เป็นอธิบดีที่มีความรอบรู้ในเรื่องเพลงต่างๆ อย่างกว้างขวาง ; Unit:คน

หม่อมเจ้า : (N) ; king's grandson ; Related: ; Syn:ม.จ. ; Def:คำนำหน้านามโอรสธิดาในพระองค์เจ้าชั้นพระบรมวงศ์ ; Samp:หม่อมเจ้าสุภาเป็นอาจารย์สอนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนของเรา

หม่อมฉัน : (PRON) ; I ; Def:สรรพนามบุรุษที่ 1 สำหรับแทนชื่อผู้พูด สำหรับเจ้านายที่มีศักดิ์เสมอกัน ; Samp:พระยาดำรงราชานุภาพทรงกล่าวถึงไว้ตอนหนึ่งว่า ครั้งหนึ่งหม่อมฉันขึ้นไปเมืองพิษณุโลกไปถามหาของโบราณในเมืองนั้น

หม่อม : น. หญิงสามัญที่เป็นภรรยาของเจ้าฟ้า พระองค์เจ้า หรือหม่อมเจ้า, บุตร ชายหญิงของพระองค์เจ้าหรือหม่อมเจ้า, (โบ) เจ้าฟ้า พระองค์เจ้า หรือ หม่อมเจ้า ที่ต้องโทษถูกถอดจากบรรดาศักดิ์, คํานําหน้าชื่อราชนิกุล ราชินีกุลชั้นผู้ใหญ่ทั้งชายหญิงที่ไม่มีตําแหน่ง, คํานําหน้าชื่อหญิงสามัญ ซึ่งไม่มีบรรดาศักดิ์ได้เป็นภรรยาของเจ้าคุณราชพันธ์ในตระกูลบุนนาค ทั้ง ๓ ชั้น เช่น หม่อมปาน หม่อมรอด, คํานําหน้านามบุคคลที่เป็นผู้ดีมี ตระกูลทั้งชายหญิง เช่น เจ้าพระยาอรรคมหาเสนา สมัยธนบุรี เรียกว่า หม่อมบุนนาค.

หม่อมห้าม : น. หญิงสามัญที่เป็นเมียของเจ้านาย, ใช้คํานําหน้านามว่า หม่อม.

หม่อมราชวงศ์ : น. คํานําหน้าชื่อบุตรของหม่อมเจ้า.

หม่อมหลวง : น. คํานําหน้าชื่อบุตรของหม่อมราชวงศ์.

หม่อมเจ้า : น. คํานําหน้านามโอรสธิดาในพระองค์เจ้าชั้นพระบรมวงศ์.

ธรรมกาย : “ผู้มีธรรมเป็นกาย” เป็นพระนามอย่างหนึ่งของพระพุทธเจ้า (ตามความในอัคคัญญสูตร แห่งทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค) หมายความว่า พระองค์ทรงคิดพุทธพจน์คำสอนด้วยพระหทัยแล้วทรงนำออกเผยแพร่ด้วยพระวาจา เป็นเหตุให้พระองค์ก็คือพระธรรม เพราะทรงเป็นแหล่งที่ประมวลหรือที่ประชุมอยู่แห่งธรรมอันปรากฏเปิดเผยออกมาแก่ชาวโลก; อนึ่งธรรมกายคือกองธรรมหรือชุมนุมแห่งธรรมนั้น ย่อมเจริญงอกงามเติบขยายขึ้นได้โดยลำดับจนไพบูลย์ ในบุคคลผู้เมื่อได้สดับคำสอนของพระองค์ แล้วฝึกอบรมตนด้วยไตรสิกขาเจริญมรรคให้บรรลุภูมิแห่งอริยชน ดังตัวอย่างดำรัสของพระมหาปชาบดีโคตมี เมื่อครั้งกราบทูลลาพระพุทธเจ้าเพื่อปรินิพพานตามความในคัมภีร์อปทานตอนหนึ่งว่า “ข้าแต่พระสุคตเจ้า หม่อมฉันเป็นมารดาของพระองค์, ข้าแต่พระธีรเจ้า พระองค์ก็เป็นพระบิดาของหม่อมฉัน..รูปกายของพระองค์นี้ หม่อมฉันได้ทำให้เจริญเติบโต ส่วนธรรมกายอันเป็นที่เอิบสุขของหม่อมฉัน ก็เป็นสิ่งอันพระองค์ได้ทำให้เจริญเติบโต”; สรุปตามนัยอรรถกถาธรรมกายก็คือโลกุตตรธรรม ๙ หรือ อริยสัจ