เซียว ๑ : ว. มีเนื้อแข็งเป็นแกน (ใช้แก่หัวเผือกหัวมัน).
เซียว ๒ : ว. ไม่สดใส, ไม่สดชื่น, (ใช้แก่หน้า).
หน้าเซียว : ว. มีสีหน้าแสดงความอิดโรยไม่สดใสเพราะอดนอนมาก เป็นต้น.
กรอด ๒ : [กฺรอด] ว. เซียวลง เช่น ผอมกรอด; เสียงดังอย่างเสียงกัดฟัน.
ซูบ : ว. ผอมลง, ซีดไป, เซียวไป.
ร่วงโรย : ก. เสื่อมไป, สิ้นไป, เช่น สังขารร่วงโรย, เซียวไป เช่น อดนอน หน้าตาร่วงโรย.
เซี่ยว : ว. เสี้ยว, เฉไม่ตรงแนวมีรูปเรียวปลายคล้ายรูปชายธง, เช่น ผ้าเซี่ยว ใบตองเซี่ยว ตัดเซี่ยว.