โภคี : (ปุ.) คนมีทรัพย์, คนมั่งมี, คนมีสมบัติ, คนมีโภคะ, นายบ้าน. โภค+อี ปัจ. ตทัสสัตถิตัท.
กามโภคี, กามโภชี : ค. ผู้มีปกติเสพกาม, ผู้หมกมุ่นในกาม
ภค : (นปุ.) นิมิตสตรี, เครื่องหมายเพศของสตรี. วิ. ภชนฺตยสฺมินฺติ ภคํ. ภชฺ เสวายํ, อ. ชสฺส โค.
ปาริโภคิก : ค. ควรแก่การใช้, ใช้ได้, น่าใช้
ภคุ : (ปุ.) ภคุ ชื่อฤาษีผู้แต่งมนต์ตน ๑ ใน ๑๑ ตน วิ. ภํ นกฺขตฺตํ คจฺฉติ ชานาตีติ ภคุ, ภปุพฺโพ, คมฺ คติยํ, อุ. ลบที่สุดธาตุ. ภรตีติวา ภคุ. ภรฺ ภรเณ, คุ, รฺโลโป.
โภค : (วิ.) ผู้กิน, เป็นที่กิน, เป็นที่บริโภค. ภุชฺ อชฺโฌ-หรเณ, โณ.
อนฺตรโภคิก : (ปุ.) นายอำเภอ, หัวหน้าเขต.
ภคฺย : (นปุ.) ความเป็นแห่งส่วน, ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีส่วน. ภาค+ณฺย ปัจ. ภาวตัท. รัสสะ อา เป็น อ หรือ ภค+ณฺย.