โหรง, โหรงเหรง : [โหฺรง, โหฺรงเหฺรง] ว. มีน้อย, บางตา, เช่น โหรงตา, คนดูโหรงเหรง, โกร๋งเกร๋ง หรือ โกร๋นเกร๋น ก็ว่า.
น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง : (สํา) ก. พูดมากแต่ได้เนื้อหาสาระน้อย.
โกร๋งเกร๋ง : [โกฺร๋งเกฺร๋ง] ว. โหรงเหรง, ไม่หนาแน่น.
โปร่งเปร่ง : [-เปฺร่ง] ก. โหรงเหรง, ไม่เต็มที่.