ฌายก : ค. ผู้เพ่ง, ผู้ตรึก, ผู้เข้าสมาธิ; ผู้เผา, ผู้ก่อไฟ
ฐายก : ค. ผู้ยืน, ผู้ดำรงอยู่
ตณฺฑุเลยฺย, - เลยฺยก : ป. กระเพรา, มะพลับ
เถยฺยกรณ : (นปุ.) การลัก, การขโมย.
นิย นิยก : (วิ.) เป็นของตน วิ. เนตพฺโพ นิโย. นิ นเย, โณฺย. ฎีกาอภิฯ ผู้เกิดในตน, ผู้เกิดแต่ตน, ผู้อาศัยตนเกิด. วิ. อตฺตนิ ชาโต นิโย. อตฺตนา ชาโต นิโย. อตฺตานํ นิสฺสาย ชายตีติ นิโย. แปลง ชนฺ เป็น ชา รัสสะ แปลง ช เป็น ย ศัพท์หลัง ก สกัด นิ มาจาก นิสฺสาย.
นิย, นิยก : ค. ซึ่งเป็นของตนเอง
ปริตฺตายก : ค. ผู้ป้องกัน, ผู้รักษาความปลอดภัย
ปายก : ค. ผู้ดื่ม
ปาริเลยฺยก : ป. ชื่อของช้าง
พพฺพชลายก : ค. เครื่องตัดหรือเกี่ยวหญ้ามุงกระต่าย
พาราณเสยฺยก : ค. แห่งเมืองพาราณสี, สิ่งที่ทำหรือมาจากเมืองพาราณสี
มคฺคนายก : (ปุ.) ทางมาร่วมกัน.
มนฺตชฺฌายก : ค. ผู้เรียนมนต์
มหยฺยก : (ปุ.) ตา (พ่อของแม่).
มาตามหยฺยก : (ปุ.) ตาทวด (พ่อของตา พ่อของยาย).
รามเณยฺยก : ค. ซึ่งเป็นที่น่าเพลิดเพลิน
ราหเสยฺยก : ค. โดดเดี่ยว, อยู่ในที่ลับ
ลายก : ค. ผู้เก็บเกี่ยว
วิธายก : ค. ผู้จัดแจง
สมฺโมทนียกถา : (อิต.) ถ้อยคำเป็นที่ตั้งแห่งความบันเทิงพร้อม, ถ้อยคำอันบุคคลผู้ฟังพึงบันเทิงด้วยดี, ถ้อยคำอันยังผู้ฟังให้รื่นเริงด้วยดี, ถ้อยคำเป็นที่บันเทิงใจ.
เสนายก, เสนานี, เสนาปติ : ป. แม่ทัพ, นายพล
เสยฺยก : (ปุ.) เด็กในผ้าอ้อม (นอนหงาย).
เสเรยฺยก : (ปุ.) ต้นหงอนไก่, ต้นสีเสียด. วิ. สิรี วตฺตติ เยน โส เสรยฺยโก. เณยฺโย, สกตฺเถ โก.
เสเลยฺยก : (วิ.) เกิดในศิลา, มีในศิลา, อยู่ในศิลา. สิลา+ชาต, ภว. วุตฺถ+เณยฺย ปัจ. ก สกัด รูปฯ ๓๖๒ ว่า ลง ก อาคม.
องฺคุลียก : (นปุ.) วัตถุมีอยู่ที่นิ้วมือ, แหวน. วิ.องฺคุลิยํ ภวํ องฺคุลียกํ. อีย ปัจ. ก สกัด.
อชฺฌายก : (ปุ.) คนผู้ศึกษา, นักเรียน, นักศึกษา.อธิปุพฺโพ, อิ อุจฺจารเณ สิกฺขเณวา, ณฺวุ.
อธิฏฺฐายก : ๑. ป. ผู้ดูแล, ผู้รักษา;
๒. ค. ซึ่งดูแล, ซึ่งรักษา
อนสูยก : ค. ซึ่งไม่บ่น, อันไม่ริษยา
อนุสฺสุยฺยก : ค. ไม่อิสสา, ไม่ริษยา
อนุสุยฺยก : ค. ไม่อิสสา, ไม่ริษยา
อปจายก, อปจายิก, อปจายี : ค. ผู้นอบน้อม, ผู้เคารพนับถือ
อปริณายก : ค. ไม่มีผู้นำไปรอบ
อพฺภุสูยก : ค.ขยันขันแข็ง, กระตือรือร้น
อมชฺชปายก : ค. ผู้ไม่ดื่มน้ำเมา, ผู้งดเว้นจากการดื่มน้ำเมา
อยกปาล : ป. ฝาครอบหรือกระทะเหล็ก
อยฺยก : (ปุ.) ตา, ปู่. อรหฺปูชายํ, ณฺวุ, รหสฺสโย(แปลงรหเป็นย). อยฺคติมฺหิวา. ซ้อน ยฺ.
อสูยก : ค. ไม่บ่น, ไม่ริษยา
อาจริยก : (นปุ.) สำนักแห่งอาจารย์วิ. อาจริยสฺสสนฺติกํอาจริยกํ.ลบสนฺติเหลือแต่ก.
อาปานียกส : ป. จอกน้ำ, ขันน้ำ, แก้วเหล้า
อุฏฐายก : ก. ผู้มีความเพียรเป็นเหตุให้ลุกขึ้น, ผู้ขยัน
อุสุยฺยก : ค. ผู้ริษยา, ผู้ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี
อุสุยฺยก อุสฺสู อุสูยก : (วิ.) ผู้ริษยา, ผู้ขึ้งเคียด, ผู้โกรธ, ผู้ชิงชัง.
โอหิยฺยก : ค. ผู้ล้าหลัง, ซึ่งอยู่ข้างหลัง
กจฺฉพนฺธน : (นปุ.) ายกระเบน, หางกระเบน. โจงกระเบน เป็นชื่อชายผ้าที่ม้วนลอดขา แล้วเหน็บไว้ข้างหลัง การนุ่งผ้าแบบนี้เป็น ผืนผ้าธรรมดา กว้าง ๑ หลา ยาว ๒.๕๐ เมตร สำหรับคนเล็กเตี้ยถ้าเป็นคนสูงใหญ่ กว้าง ๑ x ๓ เมตร เอาผืนผ้าโอบรอบตัว จับชายผ้าให้เสมอกัน แล้วห้อยลง เอาหัว เข่าหนีบไว้มิให้ผ้าเลื่อน มือรีดผ้ามาถึงเอว รวบริมผ้าทำเป็นจุกไขว้กันแล้วเหน็บไว้ที่ สะดือ เรียกว่าพกแล้วจับชายผ้าที่หนีบไว้ ขึ้นมาม้วนขวา ค่อย ๆ ม้วน ม้วนไปรีดไป ให้แน่น พอผืนผ้ากระชัยตัวดีแล้ว ดึงลอด ขา โดยยกขาขวา หรือขาซ้ายขึ้นเล็กน้อย ดึงชายสุดที่ม้วนไว้ขึ้นเหน็บไว้ที่กลางหลัง เรียกผ้าที่ม้วนไปเหน็บไว้ อย่างนี้ว่า ชาย กระเบน หรือหางกระเบน.
กตฺถนา : (อิต.) การชม, การชมเชย, การยก ย่อง, การพรรณา, การอวด, ความชม, ฯลฯ. กตฺถฺ สิลาฆายํ, ยุ, อิตฺถิยํ อา.